Jump to content

Page:Mistral - Mireille-Mirèio (1861).djvu/522

From Wikisource
This page has been proofread.


Recit d’Andreloun : istòri dóu Trau de la Capo, li cauco, li caucaire aproufoundi. — Mirèio coucho au tibanèu de la famiho d’Andreloun. 
 316
Desoulacioun de Mèste Hamoun e de Jano-Mario, quand trovon plus Mirèio. — Tout-d’un-tèms lou vièi mando souna e acampo dins l’iero tóuti li travaiadou dóu mas. — Li ségaire, li rastelarello, lou feneirage. — Li carretié, l’estremage di fen. — Li bouié. — Li meissounié, la meissoun, li glenarello. — Li pastre. — Recit de Laurèn de Gòut, capoulié di meissounié : lou cop de voulame. — Recit dóu segaire Jan Bouquet : lou nis agarri pèr li fournigo. — Recit dóu Marran, baile di ràfi : la marco de mort. — Recit d’Antèume, lou baile-pastre. — Antèume a vist Mirèio qu’anavo i Sànti-Mario. — Estrambord e prejit de la maire. — Partènço de la famiho pèr avé Mirèio. 
 352
Mirèio passo lou Rose dins lou barquet d’Andreloun, e countunio sa courso à través la Camargo. — Li dougan dóu Hose entre la mar e Arle. — Descripcioun de la Camargo. — La calour. — La danso de la Vièio. — Li mountiho. — Li sansouiro. — Mirèio es ensucado pèr un cop de soulèu sus li ribo de l’estang dóu Vacarés. — Lis arabi la revènon. — La roumiéuvo d’amour se tirasso jusqu’à la glèiso di Santo. — La preièro. — La visioun. — Descours di Sànti Mario. — La vanita dóu bonur d’aquest mounde, la necessita e lou merite de la soufrènço. — Li Santo, pèr ie refermi lou cor, raconton à Mirèio sis esprovo terrèstro. 
 386
Li Sànti Mario raconton, qu’après la mort dóu Crist, fuguéron embandido, emé d’àutri disciple, à la bello eisservo de la mar, e qu’abourdèron en Prouvènço, e que counvertiguèron li pople d’aquelo encountrado. — La navigacioun. — La tempesto. — Arribado à-n-Arle di sant despatria. — Arle rouman. — La fèsto de Venus. — Sermoun de sant Trefume. — Counversioun dis Arlaten, — Li Tarascounen vènon imploura lou secours de Santo Marto. — La Tarasco. — Sant Marciau à Limoge ; Sant Savournin à Toulouso ;