Libro de Mormon - Alma - Capitulo 17
Historia del filios de Mosiah, qui rinunciava a lor derectos al regno pro le parola de Deo e illes vadeva al pais de Nephi a predicar al Lamanitas; lor suffrentias e liberation - secundo le historia de Alma. Comprende le capitulos 17-27.
Le filios de Mosiah ha le spirito de prophetia e de revelation – illes vade separatemente a proclamar le parola al Lamanitas - Ammon vade al pais de Ismael e ille deveni servo del rege Lamoni - Ammon salva le greges del rege e occide su inimicos al Aquas de Sebus. Versettos 1-3, circa 77 a.C.; versetto 4, circa 91-77 a.C.; e versettos 5-39, circa 91 a.C.
Alma 17:1 e nunc adveniva que dum Alma viagiava per le pais de Gedeon verso sud, in direction del pais de Manti, ecce que, con su stupor, ille incontrava le filios de Mosiah qui viagiava verso Zarahemla.
Alma 17:2 Nunc, iste filios de Mosiah esseva con Alma quando le angelo le appareva per le prime vice; ergo Alma provava un grande gaudio al vider su fratres; e, lo que plus augmentava su gaudio, esseva que illes ancora esseva su fratres in le Senior; si, e illes se habeva reinfortiate in le cognoscimento del veritate, perque illes esseva homines de san intendimento e illes habeva scrutate diligentemente le Scripturas pro poter cognoscer le parola de Deo.
Alma 17:3 Ma isto non es toto; illes se habeva dedicate a longe al oration e al jejun; illes habeva dunque le spirito de prophetia e le spirito de revelation, e quando illes inseniava, illes lo faceva con le poter e le autoritate de Deo.
Alma 17:4 e illes habeva inseniate le parola de Deo per le spatio de dece-quatro annos inter le Lamanitas, obtenente grande successo in portar multos al cognoscimento del veritate; si, per medio del poter de lor parolas, multos habeva essite portate ante le altar de Deo pro invocar su nomine e confessar lor peccatos ante ille.
Alma 17:5 Nunc, iste es le circumstantias que les habeva accompaniate in lor viages, perque illes habeva suffrite grande afflictiones; illes habeva suffrite multo, sia in le corpore que in le mente, le fame, le sete, le fatiga e grande tribulationes in spirito.
Alma 17:6 Nunc, iste esseva lor viages: post haber salutate lor patre Mosiah, in le prime anno del judices habente illes refusate le regno que lor patre les desiderava conferer, e tal esseva anque le voluntate del populo;
Alma 17:7 Nonobstante illes partiva del pais de Zarahemla, prendente lor spadas, lanceas, arcos, sagittas e fundas; e illes lo faceva a fin de poter procurar nutrimento dum illes se trovava in le deserto.
Alma 17:8 E assi illes viagiava in le deserto, con qui illes habeva seligite, pro vader al pais de Nephi a predicar le parola de Deo al Lamanitas.
Alma 17:9 E adveniva que illes viagiava per multe jornos in le deserto, e illes jejunava multo e illes orava multo, a fin que le Senior les accordava un portion de su Spirito pro accompaniar les e pro restar con illes; a fin que illes poterea esser un instrumento in le manos de Deo pro portar, si esseva possibile, lor fratres, le Lamanitas, al cognoscimento del veritate, e del bassessa del traditiones de lor patres, que non esseva juste.
Alma 17:10 E adveniva que le Senior les visitava con su Spirito, e les diceva: Consola vos. E illes recipeva consolation.
Alma 17:11 E le Senior les diceva anque: vade inter le Lamanitas, vostre fratres, e stabili vos mi parola; totevia sia patientes e supporta le afflictiones, pro poter monstrar les un bon exemplo in me; e io facera de vos un instrumento in mi manos pro le salvation de multe animas.
Alma 17:12 E adveniva que le cordes del filios de Mosiah, e anque del qui esseva con illes, prendeva corage pro vader inter le Lamanitas a proclamar le parola de Deo.
Alma 17:13 E adveniva que quando illes habeva arrivate al confines del pais del Lamanitas, illes se separava e illes se divideva le unes del alteres, confidente in le Senior que illes se haberea incontrate de nove al termino del recolta; perque illes comprendeva que grande esseva le opera que illes habeva interprendite.
Alma 17:14 E securmente il esseva grande, perque illes se proponeva de predicar le parola de Deo a un populo salvage, indurate e feroce; un populo que se delectava a occider le Nephitas, a robar les e a sacchear les; e lor corde esseva in le ricchessas, o in altere parolas in le auro, argento e petras preciose; totevia illes cercava de obtener iste cosas a occider e a sacchear, pro non deber laborar con lor manos pro obtener los.
Alma 17:15 assi illes esseva un populo multe indolente; multe de illes adorava idolos, e le malediction de Deo habeva cadite supra illes a causa del traditiones de lor patres; nonobstante le promissas del Senior esseva extendite a illes, a condition que illes se repentiva.
Alma 17:16 ergo iste esseva le ration per le qual le filios de Mosiah habeva interprendite iste opera, pro poter les forsan portar al penitentia; pro poter les forsan portar a cognoscer le plano de redemption.
Alma 17:17 ergo illes se separava le unes del alteres e illes vadeva in medio al Lamanitas, cata un per su strata, secundo le parola e le poter de Deo que esseva date a cata un.
Alma 17:18 Nunc Ammon, que esseva le chef inter illes, o plus tosto ille esseva a lor servicio, se separava de illes, post haber les benedicite secundo lor diverse situationes, post haber les impartite le parola de Deo, o in altere parolas post haber les assistite ante de partir; e assi illes initiava cata un su viage in le pais.
Alma 17:19 E Ammon vadeva al pais de Ismael, pais que prendeva le nomine del filios de Ismael, que habeva anque illes devenite Lamanitas.
Alma 17:20 E quando Ammon entrava in le pais de Ismael, le Lamanitas le prendeva e le ligava, como esseva lor costume ligar tote le Nephitas que cadeva in lor manos e portar les ante le rege; e il esseva assi lassate al placer del rege, si occider les o tener les in sclavitude, o si clauder les in prision o expeller les foras del pais, secundo su voluntate e su placer.
Alma 17:21 E assi Ammon esseva portate ante le rege que regnava sur pais de Ismael; e su nomine esseva Lamoni; que esseva un descendente de Ismael.
Alma 17:22 E le rege demandava a Ammon si esseva su desiderio habitar in le pais inter le Lamanitas o in altere parolas inter su populo.
Alma 17:23 E Ammon le diceva: Si, io desidera habitar qualque tempore inter isto populo; si, e forsan usque al jorno de mi morte.
Alma 17:24 E adveniva que rege Lamoni restava multo satisfacte con Ammon, e ille mandava disnodar su ligamines; e voleva que Ammon prendeva in uxor un de su filias.
Alma 17:25 Ma Ammon le diceva: No, ma io essera tu servo. Ammon deveniva dunque servo de rege Lamoni. E adveniva que ille esseva collocate inter le altere servos pro custodiar le greges de Lamoni, secundo le uso del Lamanitas.
Alma 17:26 E post haber essite Ammon per tres jornos al servicio del rege, dum ille vadeva con le servos Lamanitas e lor greges al abiberatorio, appellate Aquas de Sebus, ubi tote le Lamanitas conduceva lor greges pro abiberar se--
Alma 17:27 Dunque, dum Ammon e le servos del rege conduceva lor greges a iste abiberatorio, un certo numero de Lamanitas que ja habeva abiberate lor greges, se altiava e dispersava le greges de Ammon e del servos del rege, e los dispersava e los faceva fugir in varie directiones.
Alma 17:28 Alora, le servos del rege comenciava a murmurar, dicente: Nunc le rege nos occidera, como ha facite con nostre fratres perque su greges esseva dispersate per le perversitate de iste homines. E illes comenciava a plorar fortemente, dicente: nostre greges se ha dispersate.
Alma 17:29 Nunc illes plorava per timor de esser occidite. E quando Ammon videva isto, su corde se allegrava, perque ille diceva: io monstrara a iste mi companiones mi poter, o in altere parolas le poter que es in me, e io restituera iste greges al rege, e assi io potera conquirer le corde de iste mi companiones pro poter les inducer a creder in mi parolas.
Alma 17:30 e nunc, iste esseva le pensamentos de Ammon, quando ille videva le afflictiones del qui ille definiva su fratres.
Alma 17:31 E adveniva que ille les consolava con su parolas, dicente: Fratres mie, sia de bon animo, vamos a cercar le greges e nos los reunira e los reportara de nove al abiberatorio; e assi nos preservara le greges del rege, e ille non nos occidera.
Alma 17:32 E adveniva que illes vadeva a cercar le greges, e illes sequeva Ammon, e currente con grande rapiditate, ille blocava le greges del rege e los reuniva de nove al abiberatorio.
Alma 17:33 E celle homines se altiava de nove pro dispersar lor greges; ma Ammon diceva a su fratres: Circumfere le greges a fin que illos non fuge; e io vade a luctar con iste homines que dispersa nostre greges.
Alma 17:34 illes faceva dunque como Ammon les habeva commandate; e Ammon vadeva a luctar con les qui esseva apud le aquas de Sebus; e illes non esseva pocos in numero.
Alma 17:35 ergo illes non timeva Ammon, perque illes pensava que un de illes poterea occider le secundo lor placer, perque illes non sapeva que le Senior habeva promittite a Mosiah que Ille haberea liberate su filios de lor manos; ni illes sapeva nil circa le Senior; ergo illes se delectava in destruer lor fratres; e per iste motivo illes se habeva altiate pro dispersar le greges del rege.
Alma 17:36 Ma Ammon avantiava e comenciava a lancear petras con su funda contra illes; si, con grande potentia ille lanceava petras in medio a illes e occideva assi un certe numero, e illes comenciava a stupefacer se de su poter; nonobstante illes se incholerisava per le occision de lor fratres, e illes esseva decidite a facer le cader, ergo, vidente que illes non poteva colpar le con lor petras, illes avantiava con bastones pro occider le.
Alma 17:37 Ma a omne homine que altiava le baston pro colpar Ammon, ille le taliava le bracio con su spada; perque Ammon resisteva a lor colpos, ille colpava lor bracios con le filo del spada, e illes se stupefaceva e comenciava a fugir de Ammon; si, e illes non esseva pocos in numero; e Ammon les faceva fugir con le fortia de su bracio.
Alma 17:38 Nunc, sex de illes habeva cadite per medio de su funda, ma Ammon non habeva occidite necuno con le spada, salvo lor chef; e ille habeva taliate tote le bracios que se habeva altiate contra ille, e illos non esseva poc.
Alma 17:39 E post haber les expellite lontan, ille retornava, e abiberava le greges e los reconduceva al pastura del rege; e illes entrava al presentia del rege, portante le bracios que habeva essite taliate con le spada de Ammon, al qui habeva cercate de occider les; e illos esseva portate al rege como testimonio del cosas que illes habeva facite.
Capitulos:
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63
Libros:
Intro 1Nephi 2Nephi Jacob Enos Jarom Omni Parolas Mosiah Alma Helaman 3Nephi 4Nephi Mormon Ether Moroni