Libro de Mormon - Libro de Enos
Enos ora con grande fervor e obtene le remission de su peccatos - le voce del Senior perveni a su mente promittente le salvation al Lamanitas in un jorno futuro - le Nephitas cercava in celle jornos de redimer le Lamanitas - Enos jubila in su Redemptor. Circa 420 a.C.
Enos 1:1 adveniva que io, Enos, sapente que mi patre esseva un homine juste - perque ille me habeva instruite in su lingua e anque in le disciplina e admonitiones del Senior - e benedicite sia le nomine de mi Deo per isto --
Enos 1:2 E io vos narrara le lucta que io susteneva con Deo, ante de reciper le remission de mi peccatos.
Enos 1:3 ecce que io vadeva a chassar bestias in le foresta; e le parolas que io habeva subinde audite pronunciar a mi patre circa le vita eternal e le gaudio del sanctos penetrava profundemente in mi corde.
Enos 1:4 E mi anima esseva affamate; e io cadeva in geniculos ante mi Creator, e io critava a ille in fervente oration e in supplicas per mi anima; e io critava a ille per tote le jorno; si, e quando veniva le nocte, io altiava ancora mi voce, pro arrivar al celo.
Enos 1:5 E me perveniva alora un voce que diceva: Enos, tu peccatos te son pardonate, e tu es benedicite.
Enos 1:6 E io, Enos, sapeva que Deo non poteva mentir; ergo mi culpa esseva cancellate.
Enos 1:7 E io diceva: Senior, como adveniva isto?
Enos 1:8 e ille me diceva: per tu fide in Christo, que tu non ha nunquam audite o vidite. E multe annos passara ante que ille se manifestara in le carne; ergo vade; tu fide te ha sanate.
Enos 1:9 E adveniva que quando io habeva audite iste parolas, io comenciava a desiderar le ben de mi fratres, le Nephitas; ergo io versarva tote mi anima a Deo in lor favor.
Enos 1:10 E dum io stava assi luctante in spirito, le voce del Senior perveniva ancora a mi mente, dicente: Io visitara tu fratres secundo lor diligentia in obedir mi commandamentos. Io les ha date iste terra, que es un terra sancte; e io non lo maledice salvo a causa del iniquitate; ergo io visitara tu fratres secundo quanto io ha dicite; e lor transgressiones io los facera recader con dolor supra lor capite.
Enos 1:11 E post que io, Enos, habeva audite iste parolas, mi fide comenciava a devenir incraccabile in le Senior; e io orava longe- e intensemente a favor de mi fratres, le Lamanitas.
Enos 1:12 E adveniva post que io habeva orate e fatigate in tote diligentia, le Senior me diceva: Io te accordara secundo tu desiderios, a motivo de tu fide.
Enos 1:13 e nunc, isto esseva lo que io desiderava - que si adveniva que mi populo, le Nephitas, cadeva in transgression e in qualque maniera illes esserea destruite, e le Lamanitas esserea preservate, que le Senior Deo preservava un historia de mi populo, le Nephitas; per le poter de su sancte bracio, que in un jorno futuro celle historia poterea esser portate al luce pro le Lamanitas, a fin que forsan illes poterea esser portate al salvation --
Enos 1:14 perque per le momento nostre effortios pro conducer les al ver fide esseva inutile. E illes jurava in lor ira que, si esseva possibile, illes destruerea nos e nostre registros, e anque tote le traditiones de nostre patres.
Enos 1:15 Ergo io, sapente que le Senior Deo esseva capace de preservar nostre registros, io clamava a ille continuemente, perque ille me habeva dicite: qualcunque cosa tu demandara con fide, credente que tu lo recipera in le nomine de Christo, tu certemente lo recipera.
Enos 1:16 E io habeva fide, e io clamava a Deo de preservar le registros; e ille faceva alliantia con me que los haberea portate al luce pro le Lamanitas a su tempore debite.
Enos 1:17 E io, Enos, sapeva que advenirea secundo le alliantia que ille habeva facite; ergo mi anima habeva pace.
Enos 1:18 E le Senior me diceva: anque tu patres me ha demandate iste cosa; e essera facite secundo lor fide; perque lor fide esseva como le tue.
Enos 1:19 e nunc adveniva que io, Enos, vadeva inter le populo de Nephi, prophetisante de cosas futur e testimoniante de cosas que io habeva audite e vidite.
Enos 1:20 E io testimonia que le populo de Nephi cercava diligentemente de reconducer le Lamanitas al ver fide in Deo. Ma nostre fatigas esseva inutile; lor odio esseva inextinguibile e illes esseva guidate per lor perverse natura, assi que illes deveniva un populo salvage, feroce e assetate de sanguine, plen de idolatria e de immunditia; illes se nutriva de bestias de preda e habitava in tentas errante hic e ibi in le deserto, con un stricte cinctura de pelle circum le flancos e con le capite rasate; e illes esseva multo habiles con le arco, con le scimitarra e con le hacha. E multe de illes mangiava sol carne crude; e illes cercava continuemente de destruer nos.
Enos 1:21 E adveniva que le populo de Nephi laborava le terra e cultivava omne sorta de cereal e de fructa, e elevava greges e bestial de omne sorta, capras, e capros salvages, e anque multe cavallos.
Enos 1:22 E habeva inter nos multe prophetas. E le populo esseva un populo del collo rigide, dur a comprender.
Enos 1:23 E nil, excepte un grandissime severitate, predicante e prophetisante de guerras, e contentiones, e destructiones, pro recordar les continuemente del morte e del durate del eternitate, e le judicios e le poter de Deo, e tote iste cosas pro sporonar les continuemente a viver in le timor del Senior. Si, solmente isto, e un grandissime claritate in le predicar evitava que illes precipitava rapidemente in destruction. E assi io scribe concernente illes.
Enos 1:24 E io ha vidite guerras inter le Nephitas e le Lamanitas in le curso de mi jornos.
Enos 1:25 E adveniva que io comenciava a inveterar; e cento septanta-nove annos habeva passate desde quando nostre patre Lehi habeva lassate Jerusalem.
Enos 1:26 E io videva que preste io deberea descender in le tumba, habente essite pulsate per le poter de Deo a predicar e prophetisar a iste populo, e a proclamar le parola secundo le veritate que es in Christo. E io lo faceva tote mi jornos, e io gaudeva plus con le parola de Deo que con le parola del mundo.
Enos 1:27 E io vadera preste al loco de mi reposo, que es con mi Redemptor; perque io sape que con ille io reposara. E io gaude pensante al jorno quando mi mortalitate essera revestite de immortalitate e io essera ante ille; alora io videra su facie con placer, e ille me dicera: Veni a me, tu es benedicite, ecce le placia preparate pro te in le demoras de mi Patre. Amen.
| Libros del Libro de Mormon | |
|---|---|
|
Intro | 1Nephi | 2Nephi | Jacob | Enos | Jarom | Omni | Parolas | Mosiah | Alma | Helaman | 3Nephi | 4Nephi | Mormon | Ether | Moroni |