Złamane serce

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Zofia Nałkowska
Tytuł	Złamane serce
Pochodzenie	Charaktery
Data wydania	1922
Wydawnictwo	Towarzystwo Wydawnicze »Ignis«
Druk	Drukarnia Narodowa w Krakowie
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Wikisource
Inne	Cały zbiór
Indeks stron

[ 58 ]

ZŁAMANE SERCE. Tytus jest urodzonym meżem stanu. Interesuje go zawiła gra ludzkich zbiorowisk, bada psychologję stronnictw, mechanizm walk parlamentarnych i państwowych przełomów. Sądzi mądrze, obojętnie i wiarogodnie. Jego wygolone, suche, nieładne oblicze zdaje się należeć do jakiegoś wielkobrytańskiego sira. Przy dowcipie wesołym i niezłośliwym Tytus posiada wysoki kunszt dialogu. Manjery eleganckie, strój zawsze właściwy, humor pogodny i jednakowy czynią go ponadto charmeurem.

Wszelako — na przekór pozorom — Tytus nie jest ani salonowcem, ani donhuanem. Grzeczny i ujmujący wobec kobiet, przecież niemi pogardza. Dłuższe z niemi dyskursy przejmują go znużeniem, ma w rzeczach miłosnych mało inicjatywy i na niczem mu ostatecznie nie zależy. Żartuje sobie z uczucia, [ 59 ]nie szanuje nawet przyjaźni. Z nikim nie mówi o sobie, nie doznaje potrzeby zwierzeń. Nocne rodaków rozmowy, życie dzikim serca szałem — oto co mu jest obce i niepożądane. Nie ma kochanki, przyjaciela, ani zwierzęcia.

O Tytusie mówią przecież, że kochał się raz w życiu Raz tylko — ale już na zawsze. Nieładna, chuda i niemądra cudzoziemka, która porzuciła go lekkomyślnie przed laty, zadała mu tę nigdy niewyleczoną ranę. Odtąd w portfelu nosi jej fotografię, a serce jego stało się niezdolne do uczucia. To też kobiety sentymentalne i zawiedzione znajdują, że w wesołym uśmiechu Tytusa tkwi melancholja.