podczas pobytu mego w Tatrach w r. 1871; wreszcie za tem też przemawia dr. A. Alth. w swojej cennej rozprawie „Wycieczka do doliny Chochołowskiej w lipcu w r. 1878.“ (Pamiętnik tow. tatrz. T. IV 1879. 139–149). Główny więc potok ciągnie się od Wołowca aż do połączenia się z p. Kościeliskim i zowie się p. Chochołowskim. Potoki zaś Jarzębcza, Trzydniowiański i Starorobociański a wreszcie i Lejowy są jego prawymi dopływami. Od połączenia się potoku Ch. i Kościeliskiego nastaje potok zwany Czarnym Dunajcem (ob.). Dr. E. Janota w swoim „Przewodnika w wycieczkach na Babią Górę, do Tatr i Pienin, (str. 24 i 25) nadaje, idąc ze mapami katastralnymi tych okolic, potokowi powstałemu z połączenia Jarzębczego i Starorobociańskiego, nazwę Czarnego Dunajca (ob. artytuł Czarny Dunajec). Tę też nazwę znajdujemy na nowej specyalnej mapie mon. austr. węg. Z. 8. Col. XXI i XXII. Na specyalnej zaś mapie Węgier (sekcya H2), i mapach komitatów liptowskiego i orawskiego, wydanych w instytucie geogr. wojskowym w Wiedniu, dolina tego potoku Ch. nosi nazwę, „doliny Suchej“, a sam potok nazwę „Siwy“, aż do polany Roztok. Nazwę zaś Siwa znachodzimy także na mapie Tatr Kolbenheyera. Na fot. mapie Tatr zamiast Jarzębcza p., czytamy Jasomca p. Z tej nazwy wytworzyła się nazwa Jasenica, którą czytamy na spec. mapie mon. austr. węg. (Z. 9. Col. XXI). Ani Jasomcy ani Jasenicy nie ma. Ma być Jarzębcza. Wzdłuż potoku Ch. rozciąga się dolina Chochołowska. Długość Ch. 11.6 kil. Br. G.
Chochoniów, wieś, pow. rohatyński, leży nad potoczkiem, który o ¼ mili od tej wsi na zachód wpada do potoku Bybełka, dopływu Dniestru, w górach brzeżańskich; oddaloną jest od Rohatyna o 4 mile w połud. wsch. kierunku, od Bursztyna o 2 i pół mili na wschód, od Bołszowca o 1¼ mili na półn. wschód, od Kąkolnik o ¾ na północ. wschód. Przestrzeń pos. więk. roli orn. 76, łąk i ogr. 19, past. 43, lasu 153; pos. mniej. roli orn. 1110, łąk i ogr. 206, past. 73 morg. Ludność rzym. kat. 125, gr. kat. 560, izrael. 22: razem 707. Należy do rzym. kat. paraf. w Kąkolnikach, gr. kat. par. w Dydiatyczach. Należy do dóbr stołowych rzym. kat. arcybiskupstwa lwowskiego. B. R.
Chochoniowski, strumyk, w obr. gm Chochoniowa, w. pow. rohatyńskim, wytryska w płd. wsch. jej części, płynie łąkami między wzgórzystemi, dolinką niezbyt szeroką, nad którą od płn. wznosi się Średni garb (362 m.), w kier. płn. zach. i wpada do Bybełki z lew. brz. po 3 kil. biegu. Br. G.
Chochorowice, wś, pow. sądecki, o 7 kil. od N. Sącza, w par. rzym. kat. Podegrodzie; mk. 130 kat., ma obszaru gm. 413 m., należy do dóbr starosądeckich, własność konwentu św. Kunegundy panien klarysek.
Chochutwa, Chochotwa, Chuchutwa, wś, pow. kaniowski, należy do Bohusławia, położona jest po prawej stronie rz. Rosi, przy ujściu strumienia Repjach do Rosi. Ma cerkiew prawosł., fabrykę cukru, liczy mieszkańców prawosł. 940 i katol. 26; o parę wiorst od Chochutwy jest przysiółek Iwka, biorący swą nazwę od drzew iwowych, po większej części tu rosnących; liczy ludności prawosł. ob. pł. 310. Obie te wioski mają ziemi wykopowej 624 dz. Ch. leży o 3 w. od Bohusławia, o 55 w. od Kaniowa. Cukrownia, założona 1859 r., wyrabiała rocznie około 44000 pud. mączki cukrowej ale w ostatnich czasach spaliła się. Ch. należała dawniej do hr. Branickiego, obecnie do „Udziałów“. Zarząd gminny i policyjny w m. Bohusławiu (ob.). Kl. Przed.
Chocianowice, wś i karczma, pow. łaski, gm. Widzew, par. Pabianice. W 1827 r. było tu 33 dm. i 234 mk., obecnie liczy wraz z os. Chocianowiska 60 dm. i 480 mk.; ziemi włośc. 1145 morg. Należy do dóbr Widzew.
Chocicza, 1.) wieś, pow. wrzesiński, 2 dm., 121 mk., wszyscy kat., 3 analf. Stac. poczt. Września. 2.) Ch., domin., pow. wrzesiński, 1699 morg. rozl., 10 dm., 118 mk., 26 ew., 92 kat., 61 analf. Własność Szeliskiego. 3.) Ch., niem. Falkstaett, wieś, pow. pleszewski, 5 dm., 32 mk., wszyscy kat., 8 analf. Stac. poczt. i kolei żel. w miejscu. Ta ostatnia na linii Poznań-Jarocin, ostatnia od Jarocina, o 15.8 kil. od Jarocina. 4.) Ch., domin., pow. pleszewski, 12 dm., 197 mk., 29 ew., 168 kat., 68 analf., 4641 m. rozl. Niegdyś własność Sadowskich. 5.) Ch., domin., pow. średzki, 7 dm., 1457 morg. rozl., 119 mk., wszyscy kat., 53 analf. Stac. poczt. i kol. żel. Mlłosław o 7 kil. M. St.
Chociczka, domin., pow. wrzesiński, 1164 morg. rozl., 11 dm., 149 mk., 6 ew., 143 kat., 47 analf. Stac. poczt. i kol. żel. Września o 3 kil. M. St.
Chociebądz, ob. Kocobędz.
Chociebuż, właściwie po dolnołużycku Chosiebuz, także Chosiobuz, po górnołużycku Khociebuz, niem. Cottbus, Kottbus, m. powiat. na Dolnych Łużycach, nad Sprewją, w okręgu regencyi frankfurckiej. Okoliczny lud serbski zwykle nazywa je ogólnem tylko imieniem miasta, „Mjesto“; gdy zaś mówi o innych bliskich miasteczkach używa właściwego nazwiska. Istniało już w wiekach średnich. W połowie XV stulecia Reinhard, pan na Ch., oddał się w opiekę kurfirsta brandenburskiego a ten wkrótce potem nabył na własność Ch. z okolicą. Odtąd wchodzi w skład Marchii brandenburskiej. Charakter miasta zupełnie niemiecki, lubo okolica jest serbską. Mieszkańców 24090, prze-
