di opinioni, me permesas ad vu publikigar mea nomo ed adhero…
Me sendas ad vu mea max kordyala saluti.
« Ni ricevis la sequanta letro de angla Esperantisto; la letro ipsa indikas sa qualesi. Ol esas datizita de 23 aprilo : l’ autoro do konocis ES. nur per la 1-esma no di Progreso. Ni respektas skrupuloze la texto originala.
« Me kore gratulas vu por la eldono di vua propozata reformi, quan me trovas nepre necesega. Me esas esperanta instruisto ed sekretario di la hika grupo. Segun mea sperienco la korelativa vorteti ed la konstanta akuzativo en EP. prezentas nesuperebla malfacilajo par la max multa lernanti. Me esos tre kontenta, kande oli malaparos. Multa ek nia gemembri aprobas la propozata chanji, sed deziras plua klarigo. »
La sola linguisto, qua, kun mortinta Max Muller, donis publike sa aprobo ad Esperanto, esas Sioro Gabriel Bálint, profesoro di turaniana lingui en l’ Universitato de Kolozsvár (Hungario), e la unesma propagala prospekti por Esperanto portis sa nomo ed atesto. Kande en 1903 ni skribis ad il pri e por la Delegitaro, il donis a ni sa subskribo ed aprobo, ed informis ni, ke il efektive prizis komence Esperanto, sed ke il poke malvarmijis pro kelka difekti, aparte pro la teroriganta trouzo, quan on facis en ol per la verbal afixi (kredeble, per ek ed ad). Ni respondis ad il, ke to esas simple difekto di uzado (pro la nacionaleso di l’ unesma Esperantisti), e ke l’ uzado ipsa povos ol emendar. Ni ne previdis lor ke on prenos ta malbona uzado quale superega regulo, e ke on santigos la libro, qua kontenas la unesma exempli di la malbona uzadi. Ni do facis nulo, tute kontre, por igar So Bálint min favoroza ad Esperanto. Tamen, il skribis a ni ja la 12 julio 1903 :
« … Me ne povas komprenar pro qua motivo Dro Zamenhof aceptis la formi cigar, ĉemiz, ĉeval, e c. vice sigar, kamiz, kabal o kaval, e c. qua esas plu proxima a la originala formi, plu facile pronuncebla ed imprimebla en omna imprimeyi… » Il explikis, ke il esis obligata uzar la latina en recenta verko (lexiko di un orientala linguo) pro manko di LI. suficanta e pronta; sed il opinionis, ke la LI. ne devas nek povas esar la latina, ed expresis la deziro, ke ol esez Esperanto « o plu simpla linguo ».
Pos longa intersilenco, ni demandis de So Bálint sa opiniono pri la questiono di LI., por komunikar ol (kun multa altra kompetenta opinioni) a la Komitato di la Delegitaro. Il respondis a ni per la sequanta letro, angle skribita (8 oktobro 1907) quan ni lektis a la Komitato :
