a bhí istigh ó’n Ráth. Shocaruigheas ar shaghas raffle a dhéanamh, agus sidiad na duaiseana a bhí ar thicéad an raffle.
“A splendid Bengal tiger called ‘Resources of Civilisation.’ Warranted sound in wind and limb.”
“A huge African elephant called ‘Passive Resistance.’”
“An Egyptian mummy called ‘Rackrent,’ said to be as old as the days of Moses.”
“A magnificent puck goat called ‘Peel,’ alias ‘Fix Bayonets.’”
With many other highly interesting and valuable prizes.
Do díoladh na ticéadaí go tiugh. Chonaic an sagart paróiste ceann acu. Bhí sé ar buile. Tháinig sé chúgham agus ticéad acu ’n-a láimh aige.
“Is tusa chuir amach iad so, a Athair,” ar seisean.
“Is mé gan amhnas,” arsa mise, “ná feicean tú m’ainim thíos ortha?”
“Agus cad chuige iad?” ar seisean.
“Chun airgid a dhéanamh,” arsa mise.
“Agus cad chuige an t-airgead?” ar seisean.
“Neósfad-sa san duit go cruinn,” arsa mise, “ó chuiris an cheist chúgham. Chun é chur ag triall ar na fearaibh ó’n sráid seo atá istigh sa phrísún ag Buckshot.”
Bhí fearg i nglór gach duine againn an fhaid a bhíomair ag caint.
Níor bh’ fhada ’n-a dhiaigh san gur chuir an t-Easbog mise soir go Cill Úird i n-inead an tsagairt paróiste a bhí ann, mar bhí an duine bocht ró chríona agus bhí ag dul d’á chiall, agus ní raibh sé oireamhnach chun na h-oibre.
