Magpuyo sing matawhay, sa hidait may kalipay,
Nga gaamba sang pagdayaw sa tutuong' Tagtuga.
EUSTAQUIO. Nalanas mo'ng dughan ko, mahal nakon nga Flavio.
Si Eustaquio nahadlok tungod lamang sa imo.
Sa mainit nga kalipay gakurog na'ng dughan ko,
Sa pagtan-aw nga pat-od hugot manginmatay ka.
CORNELIO. Mga diwa wala ka, nagatuo?
Sang Roma?
Natuohan ko'ng sang duta matuod nga Tagtuga,
Sang hidait kag away nagagahum nga Diwa.
Luyag kong' mapatay kag mag-alagad sa iya.
CORNELIO. Talikala takdi sia, kari, mga taliaway (Mapakara sila).
FLAVIO. Katam-is batyagon ko! Talikala kahumok!
EUSTAQUIO. Kinuha man gid nila masubong' mga silot;
Sa akon tagipusuon ang dugos gasagahay.
Pat-od nang makita mo, O Diwa'ng mga anak ko...
Sa Diwa ginhimo mo'ng mapait kong' hilibion
Dagaya nga pag-agum sang kaanyag nga langitnon,
Nga gapuno'y himaya dughan nga malipayon.
METELO. Wala pa mahibal-i inang' ugali sa Roma,
Kay ila ginabaton malipayo'ng pamatbat
Kag ila naluyagan kon sila magtaliwan...
Matawhay nga natulok nila'ng tiglumbos nga tion
