EUSTAQUIO. Kon may kasingkasing kang’ mabakod kag maawaon (sa kaij Metelo).
Isiling kay Flavio ko, sa hilawng’ kamatayon
Nga sa iya di-pagbuylog sa amon ako gakagha
Kay ako upod kay Flavio malipay nga madula.
Kon sa Diwang’ maawaon ikaw ang manawag
Patawaron ang akon masalaypong’ kalag,
Dumdumon mo si Kristong’ gamhanan nga matuod,
Isang’ iloy, amay kag isa nimo ka utod
Nga gahulat sa langit sa imo sing wa’y langan.
Tito, tiil mo hulaga, nga ginasakitan (ginadala sia kag nagalakat).
O amay ko. .. pagdulog!. .. Ngaa may talikala ka
Galakat ka’y madasig? Diin ka makadto bala?
Sa langit.
EUSTAQUIO. Kag diin ikaw makadto, kalipay kong’ matam-is?
Maupod ako sa inyo, maantos sang kamatayon.
EUSTAQUIO. Mahal ko, tunay ayhan?
Makahalawhawng’ tanyag
Sang padya kag panug-an, pagdayaw, katarungan,
May kaakig nga hulag, tulok nga halangaw-an,
Kon lamang ang kaayuhan akon nga dumdumon
Ako makapangindi. Apang Dios nagdaog sa akon
Kag gilayon naghandum kalag kong’ mapatay;
