Page:Mga Binalaybay V.3.pdf/156

148

Ginuo, buligi sia, natugyan ko sia sa imo;

Pakatam-isa’ng tion sang iya kamatayon!

Magdaog ka, Ginuo, sa tanan mong’ kasumpong

Diri sa kalibutan. Bayawa ang himaya

Sang ngalan mo, kay ikaw pagahadlukan.

Roma gatan-aw nga Ikaw, Ginuo, sa iya gabulig.

Batuna’ng kalag niya. . . Apang, Titong’ matam-is

Anak ko, malipayon, itanyag may kaluyag

Dugo mo sa utod nimo, minamahal nga anak.

FLAVIO. Ano’ng siling mo, amay ko? O! dughan ko

gapug-ok!

CLAUDIO. O, Flavio ko, ikaw, may maayong’

kabangdanan

Sa pagpatulo’y luha. . . sa mata. . .sa

nawong. . .

EUSTAQUIO. Apang nano bala sa imo, mahal kong’

Claudio?

CLAUDIO. Masili, malipayon subong ganasnas nga

adlaw

Halos ya ako nakita, sang si Tito,

naghambal:

“Paalam, kag singgana’ng amay kong’

dalion

Adlaw nga malipayon nga magbuylog sia sa

akon.”

FLAVIO. Ay, diutay ko nga manghod, ay kapagkasubo!

CLAUDIO. Di nimo mahiwala, nga sia anak man nimo

Kag di mo sia Iwason sa nabatas yang’

kagha?

EUSTAQUIO. Ay, Iwason ko man sia. . . apang ano’ng

ginatan-aw ko?

__________ IKAN UM NGA GWA (Si Tito kag mga pinanghambal)

CLAUDIO. Nano? Nian. . . nalwas nimo ang imo

kaugalingon?

Wala ko ina mahangpi! (Kay Tito)