Page:Mga Binalaybay V.3.pdf/157

149

TITO. Ay, tatay... ay, mga abyan. ..

EUSTAQUIO. Anak kong’ pinalangga, nakaunong ka sa

Diwa?

TITO. Huo, tatay

EUSTAQUIO. Paanong’ nakalikaw ka sa padya

Nga ginahandum?

TITO. Dili ka magpanghunahona

Nga ako naglikaw, palangga kong’ amay.

EUSTAQUIO. O Diwa! nahangaw-an ko’ng lubhang’

pagpatalang.

TITO. Ayaw ka magkahadlok, kay ako naghanda na

Pagbaton kamatayon subong sang

kristuhanon.

EUSTAQUIO. Ano’ng natabo sa imo? Sugiri ako nian.

TITO. Halos mo ako talikdan, nagsulod sa hulot ko

Mabangis nga Cornelio kag kinuha ako,

Kag ako iya gintugyan sa iya mga taliaway,

Kay ako na’ng ginbut-an hatagan kamatayon

Sa sugong’ ginpamatbat ni Adrianong’

halangdon.

Gikan didto gindul-ong nila ako gilayon

Sa isa ka masangkad kag maalwag nga

anpiteatro.

Kag sa among’ tion ako didto na sa nakawaan

Nga sang mga katawhan, talutog nalibutan.

Nabatian ko ang ngurob sang di maisip nga

leon

Gikan sa napanakpan nga mga lungiblongib.

Dinapat ko sa duta lamhad kong’ mga tuhod

Kag sa Diwa nanumdom. Ang balaan Yang’

ngalan

Gintawag ko sa mainit, luhaong’

pangamuyo...

Ginbuhi ko’ng paglaum, kag malapit nakita

Ko na ang puloy-anan sadto’ng mga

matarong.

“Batuna’ng ulipon mo, — mainit ko

gintuaw,—

Kag batuna’ng pag-antos sang akon nga

kabuhi.