Page:Mga Binalaybay V.3.pdf/133

125

Apang, kon mapatay sia? Kabay pa nga si

Adriano

Indi magsilot sa iya. Matarong nga batunon

Niya ang kamatayon, samtang nga sa

inaway

Ang dugo yang’ bugana iya nga ginpaagay

Sa pag-apin sang aton purong nga

dakharianon?

Kag angay bala ayhan sa isa ka dakhari

Maghatag kay Eustaquio sinang’ padyang’

hinuang?

Indi; linibo nga indi, si Tito utod nakon!

O! daw ano’ng pagngurob sa dughan sang

kasakit

Nga sang bungol nga palad ginhatag wa’y

kaluoyl

Sa baylo sang kalipay, ang mapait nga silot

Ginabatas sang dughan. Ngaa man, amay

nakon,

Ako ginapaantos mo tama nga mga silot?

Wala ta ginhigugma? Ginlainan ko ikaw?

Sabta, maisog nga Tito. Ano’ng akon nahimo

Ngaa nian luyang nimo nga ikaw

magkristuhanon?

Sarang ko mahulat nga pagkilala sa akon

Ni Eustaquio matuo sia kay Jove? Kon

mahimo

Ko sia malwas! Di maathag ina sa akon,

Claudio;

Mga diwa! Ano’ng dapat ko nga pagahimuon?

Ano’ng malaygay mo, abyan?

CLAUDIO. Ano ihambal ko sa imo?

Ayhan may tutuo ka nga mga pamatuod

Kag di ka mapatalang sang mga talandaan

Sang hubot nga kahapon diutay’ng

madumdoman?

FLAVIO. Pagpamatii, Claudio, kag ikaw ang mag-isip

Kon sia kilalahon ko. Wala ka makadumdom

Nga sa kapangpangan sang masubong’ suba,

Sang tapos ko masughot ang masiot nga

talon,

Ako nakabulag sa mahal kong’ amay?