Jump to content

Page:Mga Binalaybay V.3.pdf/126

From Wikisource
This page has been validated.


118

TITO. Ginuo, pagkadamo.

Mga manggad sa langit daku kong’
naluyagan
Sa sina di nauyonan ko’ng imo nga kakahas.
Nahigugma ko’ng Diwa, sarang ya ako
mahimo
Nga masadya’g manggaran: gani ginasikway
ko
Ang natanyag mo sa akon kag pagtuo kay
Jove.

ADRIANO. Apang nagatug-an ka mag-unong sa gahum

ko.

TITO. Kag sa liwat, ginuo, natug-an ko ina sa imo;

Diri ikaw may Tito, nga magsunod gahandum
Halimbawang’ dungganon sang iya nga
amay.
Kag sa gihapon luyag sia nga magtuman sa
imo.
Kabay pa magpakita sa imo ang hinangiban
Nga puti nga nahil-ob hublas nga mga
kaaway!
Kag subong sang amay ko> ipakita ko sa imo
Ang dughan kong’ puno paling’
mahimayaon . . .

ADRIANO. Kag ngaa man wala ka gapakig-unong sa

akon?
Di mo luyag magtuo sa amon mga diwa?

TITO. Ina di luyag sang Dios.

ADRIANO. Taliaway ka nakon,

Nga ako man kay Jupiter: gani taliaway ka
man
Sina’ng akon nga diwa.

TITO. Ginuo, di mahimo

Nga ako magsumolunod niya, bisan man
nimo.
Ayaw ka na paghambal sa akon kay Jupiter.
Luyag ko nang’ madula kon ginahandum
nimo.

ADRIANO. Maayo. Mapatay ikaw sa silot nga

magaantos,