ជួនកាលក៏ស្រែកទួញយំប្រកាសរកលោកឯណាដ៏មានរិទ្ធ ដើម្បីឲ្យជួយសង្រ្គោះជីវិត លុះអរុណរះឡើងកាលណា ទើបស្វាងទុក្ខដោយហេតុជាបញ្ញានៃខ្លួនទន់ទាប ក៏យកសេចក្ដីទុក្ខារម្មណ៏មកសន្និដ្ឋាន ថាបើកាលណាខ្លួនបន់ស្រន់ដោយប្រការនោះឡើង នឹងបង្កើតឲ្យមានរស្មីមិនខាន ម្ល៉ោះហើយក៏នាំគ្នាមកប្រតិស្ថាននិយម ព្រមព្រៀងកំណត់ថាគឺព្រះអាទិត្យនេះ ហើយជាអង្គលោកដ៏មានឫទ្ធិ ជាទីឧបត្ថម្ភនៃខ្លួនបានជានិរន្តន៍តទៅ រួចក៏មានសេចក្ដីសោមនស្ស និងរស្មីសុរនាថនេះ ថ្វាយសព្ទសាធុការពរដោយមធុវាចាផ្សេងៗ នេះហើយគឺជាហេតុឲ្យកើតលទ្ធិសាសនាក្នុងគ្រានោះ ព្រោះមនុស្សយកហេតុថា បើខ្លួនបានអធិដ្ឋានដល់លោកក្នុងគ្រាណា លោកក៏មានមេត្តាជួយកំចាត់នូវងងឹតញ៉ាំងឲ្យភ្លឺឡើងបាន គឺធ្វើនូវទុក្ខខ្លួនឲ្យស្រាលស្បើយ (ប៉ុន្តែឯយប់និងថ្ងៃ រមែងមានមកជាធម្មតាក្នុងលោក ) កាលណាព្រះអាទិត្យលិចទៅ មនុស្សទាំងឡាយក៏នាំគ្នាប្រជុំធ្វើនូវកិច្ចអធិដ្ឋានជាថ្មី ត្រាតែអរុណរះឡើងទើបឈប់ កិច្ចប្រតិបត្តិនេះជាប់ជាអចិន្រ្តៃយ៍ ។
លុះកន្លងជាអង្វែងមក ខ្លួនមានគំនិតគិតឃើញថា បើជាប់កិច្ចរាល់ប្រាណដោយប្រការនេះ ឃើញថានឹងខូចខាតអន្តរាយដល់ប្រយោជន៍លៀងជីវិត ដែលត្រូវចោលជាមួយគ្នានឹងកិច្ចគោរពនោះ ទើបបបួលគ្នាតាំងបង្កើតជាក្រុមមួយផ្សេង ដើម្បីទុកសម្រាប់គ្រាន់ជាអ្នកអធិដ្ឋាន
