19
ilang tuyo. Ang tawo ugód konó magkinahanglan man gayúd sa kina-adman.
—¡Kina-adman!—misakgaw pagtubág si Leon.—Anaa bitáw kaná si Tasyo, pilosopó man konó, dakú man lagíng rabanít.
—Apan, tungúd kaniya, León, kaduhá maluwás ang atong lungsod sa kadaut. Kaniadto sa sunugon na unta ang Sahagon ug pamarilón sila si Tatay sa mga katsila siyáng butong si Senyor Tasyo maóy nakigsulti sa Kapitán sa 73, ug salamat kaniya walá hilábtí ang atong lungsud ni tokbilon ang atong amahan; ug karon nang panahon sa mga amerikanhon, sumala ¿díli ba siya rá upód ang mingsugat kang Kapitán Peter nga bu-ót untang musunog usáb sa ato?
—Nao.—malaguton gihapon, mitubág si Leon—¿nadato ná siyá tungúd niana?
—Wala man gani, apán bisa̱g kabús, ginahigugma ug ginatahud sa tibook nga lungsud. ¿Dili ba kahá usáb tu-ud bu-ót nila ni Tatay nga higugmaon ka unya sa lungsud nato?
—¡Ay Sidíng!,—nanghúpaw si León sa hata-ás uyamut—ang gugmang gitinguha kó, maó ra ang imo ug ang sa atong mga ginikanan; gawás kanila, wala náy pagbating makalipay pa kanako.
Sa pagkabatí ni Sidíng ning mga pulunga, tambal sa iyang mga kasakit, mipahiyum makadiyot, ug unya, sa tingog nga mapangabúbhu-on, mitubág:
—Tingali hinoong iníg-abút mó sa Manila, malimut ka dayon konako ug mangulitawó sa ubán.
—¡Ah! dili kaná gayud mahatabó! Kining kasingkasing punó ná sa gugma kanimo, ug dili na
