Bello de Hund/Kapittel 15

   Ick wurde heegt un pleegt, uut reine Dankbaarheid,
Van eene olde Frau de mit öer Kockmeid leefde,
Doch altevöel an eene Swakheid kleefde —
Ick meen', van Wickeree un sowat Idelheid;
Uut Theekopp, Kofjedick un Kaarten Raad to halen
Un 't Wickwief Trientjemooi na Wünschen to betahlen.
Nooit undernam se wat, noch so gering un klein,
Of disse olde Hexe mußd' öer wat vöerdrei'n.
Se hadde vaken ook öer mallgetackte Vlagen,
Doch kunde Bello nooit sück over öer beklagen,
Un sine Künsten kunden öer noch freu'n. —
Eenmahl kreeg se reis Lüst, de Stunde van öer Starven
To weten, um bi Tieds to sörgen vöer de Arven;
De Kaarten wurden legt: — 's Nachts sleep sе ungerüst,
Un dartien Üür daarna lag se al in de Kist! —
Of 't na dat Wicken strickt is uutgekomen,
Dit hebb' ick naderhand neet meer vernomen;
Na öeren Doot wurd' ick uut Huus geslaan —
Doch na dat Wickwief hadd 'k geen Lüst to gaan,
Ick wußde sülfs, dat ick mit Noth un Doot mußd' striden,
Wenn ick geen Minschen vund, de Hunden mugden liden.