Bello de Hund/Kapittel 14

   Mit een bedrückt Gemood leep ick herum to dwalen,
Denn sünder Geld is nargens wat to halen,
Doch hett man dit, dann is man altied klaar,
Wenn wi man weten extra to betalen;
Geld maakt den Mann — 't is allto wahr. —
Up 't lest sag ick een Huusdöer, waagwiet open,
Daar kwammen vöele Minschen in un uutgelopen,
Neesgierigheid kreeg bi mi d' Overhand —
Van Jungs up an, was dit mien' swakke Kant.
Mit eenen Koppel Minschen tradt ick binnen,
Un nu un dan kreeg ick een Stöet of Slag,
Doch wat ick daar in eene groote Kamer sag,
Dat brochde mi haast half van mine Sinnen.
Van allerhande Dingen gaf bet daar to sehn,
Uut Was gemaakt uut Krite un uut Steen,
As: misgeschapen Minschen, Kreatüren
Twee Koppen up den Rump, vief Beenen under 't Lief,
Un an een lange Tafel satten Wasfiguren
Mit stiere Oogen — 't kund' er neet bi düren —
öer Doodgelaat was vreesliek kold un stief.

   Ick kneep so fell ick kund', um dit Gesicht to miden;
Ho mögen Minschen doch dat Aaklige wall liden,
Daar de Natüür öer daaglieks 't Mooije toond
Wat overall up disse Eerde woont!! —
Doch, kiek, ick hebb' de Draat van mien Verhaal verloren,
Ick vat hum schieliek weer; verleent mi oop'ne Ooren. —
't Is good in Glück un Unglück altied gliek to bliven,
Un nooit, wat ook geböert, to worden hoopeloos;
Standvastigheid zal altoos Ju geriven;
Wenn ook de Noth up 't Hoogste Ju mag driven,
Doch moot Ji wezen ook wat klook un loos.
Mien lütje Breesen leet mi 't weer gelücken,
Versörgt to worden vöer de düüstre Nacht;
Ofschoon ick mi in alles weet to schicken;
Vung ick toch an vöer mine Maag to schricken,
He lamenteerde uut sien vulle Kracht.
Ick snoof un enoof, of 'k neet sowat kun finden
Van Knaken un van ander Ofgevall,
Un leep mit mine Nöes' so rechtstreeks in de Winden.
(Een klooke Pudel weet de Künsten all)
In eenen düstren Hook sag ick twee Kerels krupen
Un sück bi mine Kumst glieks winden as de Rupen;
Ick was neet bang, un vung to blaffen an —
De vöer een Hund verkruppt, is ook geen eerlik Mann —
Mi kösde 't mennig Slag, ick huulde, vung an 't loopen
Un sprung in eene Döer, de up 't Moment gung open.
Man nam mi fründliek up, vund ook to glieker Tied
Dat Inbröek wesen sulld' un was nu heel verbliedt.