Allgemeines plattdeutsches Volksbuch/As ick noch 'ne Junfer wir

Ach wenn ick doch einmal in 'n Himmel irst wör.
Dat kümmt mi so sur in 'n Ehestand vör.
O, wir ick doch ümmer 'ne Junfer bleben
Un har mi nich an dat Frien begeben.
   Nu sitt ick an dei Weige un singe popei,
         Eia popeiga, eiga popei.

As ick noch 'ne Junfer wir, wir ick so fin,
As eine gnädige Fru man kann sien,
Da güng mi dat Köppken so so un so so,
Da wir ick so fin un so schmuck un so froh.
   Nu sitt ick an dei Weige un singe popei,
         Eia popeiga, eiga popei.

So güng et mi, as ick 'ne Junfer noch was.
Da güng dei Vigeline, un brummet dei Baß.
Ach, wir ick doch ümmer 'ne Junfer bleben,
Un har mi nich an dat Frigen begeben.
   Nu sitt ick an dei Weige un singe popei
         Eia popeiga, eiga popei.