Słownik geograficzny Królestwa Polskiego/Gaboń
[ 430 ]Gaboń (dawniej Gabanie), wś w pow. sądeckim, par. Podegrodzie, dek. Łącko, o 9 kil. na zach. od m. Starego Sącza, nieopodal od gościńca pow. niedzicko-sądeckiego, położona na północ. pochyłości pasma lesistych gór, sięgając swemi granicami od południa szczytu góry „Skałki“, gdzie się styka z lasami Jazoska, Szczawnicy i Szlachtowy, a od północnej strony spuszczając się po Dunajec; ma dm. 87, mk. 714, z których 660 wyznania rz. kat. a 54 ewang.; rozl. 2608 m. austr., w czem 1586 m. lasu; gleba w równi nad Dunajcem urodzajny przyrędek, w pagórkach żytnia, wyżej chudsza owsiana glinka. Pod koniec XIII wieku był dziedzicem Gabonia grabia Miśny (comes Myschny:); ten na spłacenie swej siestrze małżonce grabi Chadrona (Cedrona?) jej części ojcowizny z dziedzictwa Dębicy, sprzedał Gaboń z wszem prawem wojskowem za 40 grzywien srebra grabiemu Mikołajowi Pączkowi, w obec Gryfiny wdowy po Leszku Czarnym, która przywilejem wydanym w Sączu (starym, bo nowego nie było jeszcze podówczas) r. 1293 w przeddzień lutowego nowiu, zatwierdzając tę sprzedaż, w nagrodę zasług gr. Pączka nadała Gaboniowi prawo teutońskie. Wdowa po tymże Pączku Małgorzata z synami Przybysławem, Mirosławem, Bernardem i Piotrem osadzali r. 1325 i 1333 w G. sołtysów na prawie teut.—w pieczęci ich 3 miecze. (Arch. klaszt. St. Sądeck., Sądecczyzna Morawskiego tom I). W końcu XIV w. i przez cały XV był G. dziedzictwem Wiernków herbu Janina, wywodzących się od Wierzynka a piszących się ztąd: de Gabanie, lub od nabytej pobliskiej wsi de Stronie. (Arch. kośc. w Przyszowy, [ 431 ]Monumenta Z. A. Helcla t. II; Lib. Benef. Długosza t. II), następnie przeszedł na własność założonego roku 1280 przez świętą Kingę konwentu pp. klarysek w Starym Sączu i należał do niego aż do roku 1782, w którym rząd austryacki, wszystkie dobra tegoż zakonu, zatem i G., na t. z. fundusz religijny zajął: poczem rozdano najlepsze w całej wsi dworskie grunta, pod bardzo korzystnemi warunkami, kolonistom niemieckim; kolonia ta, składająca się obecnie z 13 domów, należy już w większej części do krajowców. W południowej stronie wsi, na granicy Gabonia, Szlachtowej, Jaworek i Roztoki Małej, wznosi się szczyt Przechyba (Prehiba), 1195 m. (szt. gen.). Od Przehyby ku północy bieży granica wschodnia obsz. Gabonia. Na tejże granicy, 1125 m. na płn. od Przechyby, wzgórze Mierków Groń (1120 m. szt. gen.). Od Przehyby na zachód, na granicy G. z Szlachtową, wzgórze Mała Przechyba (1175 m. szt. gen), dalej na płn.-zach. wzgórze Skałki (1168 szt. gen.), narożnik graniczny między G., Szczawnicami i Obidzą. Las Jaworzyna po lew. brz. potoku, 3000 m. na płnc. od Mł. Przehyby, 735 m. (szt. gen.). We wsi chaty Góral zwane 491 m. (szt. gen.). M. Ż. S. i Br. G.
 
|
This work is in the public domain in the United States because it was first published outside the United States prior to January 1, 1929. Other jurisdictions have other rules. Also note that this work may not be in the public domain in the 9th Circuit if it was published after July 1, 1909, unless the author is known to have died in 1953 or earlier (more than 70 years ago).[1]
This work might not be in the public domain outside the United States and should not be transferred to a Wikisource language subdomain that excludes pre-1929 works copyrighted at home. Ten utwór został pierwszy raz opublikowany przed dniem 1 stycznia 1929 r., i z tego względu w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej znajduje się w domenie publicznej. Utwór ten nadal może być objęty autorskimi prawami majątkowymi w innych państwach, i dlatego nie zaleca się przenoszenia go do innych projektów językowych.
|