Reynke de Vos/Dat erste boek: XV. capittel

Dat XV. capittel

Wo Reynke deme greuinge antworde, den en vorbodede vnde eme reeth, dat he myt eme to houe ghynge.

Do Grymbart to Reynken dit hadde gesecht,
Sprack Reynke: »om, gy segget recht.
Id is best, dat ik kome dar
Vnde mynes rechtes neme war.
Ik hope, de konninck wert my doen gnade:
Ik byn em nutte in syneme rade;
Dat wed he wol vnde is des wys.
Dyt hatet mannich, de by em is,
Wente de hoff mach ane my nicht staen.
Al hadde ik noch meer myßghedaen,
Is, dat my dyt mach bescheen,
Dat ik en vnder de oghen mach seen,
Den konninck, vnde so myt em spreken,
He wert synen torn myt sachtmode breken.
Wo wol de konnynck by syck had,
De mede ghaen in synen rad,
Dat gheyt em nicht to deme herten in;
Wente se wetten wer rad efte syn.
Alle de rad slut meyst an my.
In wat houe dat yd ock sy,
Dar konnynge efte heren syck vorsamen,
Darmen subtilen raed schal ramen,
Dar mod Reynke vynden den vunt,
Wo wol my dat wert vorghunt
Van mannigen, den ik des hebbe tovoren.
Des hebben vele van en ghesworen
Myn argeste van den, de dar nu syn.
Dyt sulue bedrucket dat herte myn,
Wente erer is dar mere wan teyne,
Se synt mechtyger dan ik alleyne.
Dyt sulue wyl my meyst vorveren.
Nochtan is beter, dat ik myt eren
My suluen myt yw to houewert make
Vnde suluen ock spreken vor myne sake.
Dan dat ik wyff vnde kynder sus lethe
In anxste vnde in vordrete;
So were alle dynck vorloren ghewyß,
Wente my de konninck to mechtich is.
Wan yd yummer wesen scholde,
So moste ik doen al dat he wolde;
Vnde wan ik dan nicht beth enmach,
So en is nicht beter, dan gud vordrach.