[ 580 ]
En La Esperantisto, 1a yaro, 1a no (20 januaro 1890) on lektas la sequanta respondo da Dro Zamenhof :
« Al Sro H. en Odessa. — Via letero estas skribita tute senerare ; nur la akuzativon Vi uzas ofte en okazoj, kie oni tute ghin ne bezonas. Tushante la akusativon mi povas al Vi doni la jenan konsilon : uzu ghin chiam nur en tiuj okazoj, kie Vi vidas, ke ghi estas efektive necesa ; en chiuj aliaj okazoj, kie Vi ne scias, chu oni devas uzi la akuzativon au la nominativon, uzu chiam la nominativon. La akuzativo estas enkondukita nur el neceso, char sen ghi la senco ofte estus ne klara ; sed la uzado ghin (sic !) en okazo de senbezono pli multe malbeligas la lingvon, ol la neuzado en okazo de bezono » [1].
Nu, to esas precize nia opiniono e nia regulo ; e to esas tante plu rimarkinda, ke ta « konsilo » esas de 1890, t. e. ante la reformema periodo, ed en l’unesma numero di l’unesma esperantal jurnalo, ante la kompozado di la verki, qui konstitucas la nuna Fundamento. Ol apartenas a la max primitiva, a la max santa Esperanto. Konseque, o Dro Zamenhof esis Idisto « ante la litero » o pre-idisto, od Ido e la Idisti esas plu Zamenhofista kam la Fundamento, e kam nuna Dro Zamenhof ipsa.
- ↑ Quon pensas pri ta saja e liberal opiniono la pedanta gramatikisti, qui subtiligas e komplikigas la linguo, kun pretexto di fixigar l’uzado, e diskutas senfine kad on devas dicar : sin apogi sur tablo o sur tablon ? Quon pensas la Maestro ipsa, qua nun dicas, ex. : preni aferon en siajn manojn, quale se en siaj manoj ne esus tute klara e suficanta ?