Sro Dro Rothenbuecher en Berlin konsilas a ni abolisar en Ido l’adverbal finalo ‑e. Il skribas : « …Vo deb non responder, ke e es terminazion de adverbi. Un tal diferenz es totale superflu. Nos hab nul adverb in german… e nonobstant nor ling es mu exakt e komprensibl kom françes, p. e. ich schlafe gut… » — Quale germana profesoro povas dicar tala neverajo pri sa propra linguo ! Ni prenez exempli : Der gute Vater, des guten Vaters, eine gute Mutter, ein gutes Haus, e c. Se on deklinas komplete ta expresi, on trovos, ke l’adjektivo havas 2 foye la formo gutes, 5 foye la formo guter, 14 foye la formo gute, 27 foye la formo guten, e ne mem un sola foyo l’adverbal formo gut. E tale preske en omna altra kazi. Existas do en la germana tre granda difero inter adjektival ed adverbala formi. Me povas nur forte pregar l’ Idisti ne lasar seducar su per tala ed anke altra aserti pri la germana linguo. Linguo, en qua l’ adjektivi ne deklinesas, devas havar aparta finalo por l’ adverbo ; takaze la difero inter adjektival ed adverbal formi ne esas superflua, sed absolute necesa. En Volapük ni havis la yena regulo : « Se l’adverbo trovesas nemediate dop sa verbo, esas permisita forlasar l’adverbal finalo ; en omna altra kazi on devas uzar ta finalo. Sed, se miskompreno povus eventar, on devas anke en l’ unesma kazo uzar l’adverbal finalo ».
Progreso/Triesma Yaro/Numero 29/Pri l’adverbal finalo
[ 275 ]
Pri l’adverbal finalo.
J.‑B. Pinth.