[ 244 ]L’Internationalisme médical, da P. H. Eijkman (Amsterdam, Van Rossen, 1910). — Ica libro, publikigita da la Preliminara Ofico di la Fondo por Internacioneso, expozas la stando di omna internaciona questioni qui interesas la medicinisti. En la § XXIV, on raportas pri la LI. : on konstatas, ke la medicino neplus havas (praktike) sa tradicional helpanta linguo, la latina, ed on mencionas [ 245 ]la tri solvi nun prizentata : la franca, Ido ed Esp. On rimarkas, ke ula linguo artificala esas necesa, sed ke ol nek intencas nek povas suplantar la nacionala lingui. La ciencala linguo ne pretendas a literatural eleganteso : ol povas e mem devas esar artificala, nam un verajo esas la sama en omna lingui, ed ol bezonas, por sua expreso, preciza vorti bone definita, quo povas obtenesar en linguo artificala plu facile kam en naturala. Certe, linguo artificala ne povas esar tam facila, kam l’Esperantisti fanfaronas ; sed ol esos sempre multe plu facila kam nia lingui kun lia neutila komplikaji e sen regulaji. Tre malmulta esas ti qui posedas vere plura lingui, e la ceteri esas quaze senarmigita, ex. en la kongresi. Ica libro kontenas mult interesant indiki pri l’internaciona institucuri.
