Plattdeutsche Gedichte/Ik funn se op de brune Heid

En schönes Jungfrun Angesicht
Dat is verwahr en Staat!
Doch Rosen sünd dat Schönste nicht,
Denn Rosen de vergat.

Da grönt wat deper oppen Grund
As frische Jugendblöth,
Schint nich so prächti, nich so bunt -
Dat is en rein Gemöth.

De Blom waßt op de brune Heid,
Un tüschen Rosen dœr,
Un wo se enmal Wottel sleit,
Verdrögt se nümmermehr.

Ik funn se op de brune Heid
Un bunn se in min Struß,
Wat ist en Lust, wat ist en Freid,
Bring ik se mit to Hus!