kallaðr i volsku male Desire. en i norrœno tilfyselegr. er sua var fagr oc sœtr at ængi um hans daga fanzc honum friðari.
2. A Skotlande er menn kalla Kalatir. nér þar sem hæitir Huitiskógr hia havi hinu mykla er uttan at gengr. þar er oc su hin gula kapella. er aller þæir er set hava sægia hina friðasto. Þar bio forðum æinn riddari. hinn frægasti i sinu fostrlande. Allar þær æignir er hann atte hellt (hann) af Frannz konongi. hann var kuangaðr. sua sem hann villdi œskia. oc unni hann mioc fru sinni. þui at hon var frið oc hin hygnasta. En þat æitt var þæim misfallet i. at þau atto allzækki barnn. fyrir þui lifðu þau með harm oc hugsott. oc baðo þau oftsamlega guð. at hann skylldi hugga þau oc gæva sun eða dottur oc miskunna þæim. Eina nott sem þau lago i rækkio. þa mællte fruen við pusa sinn. Herra minn kuað hon. ec hævi sannfrægit oc oft hœyrt at fyrir sunnan Ænglandz sió i Provenz fylki er æinn dyrlegr hæilagr maðr er rikir menn með pusom sinom til fara. hann er sua mattogr með guði. at aller þiggia bœner sinar af honum. er a hann hæita um þætta i sinum þurftum. huæðan sem þæir ero ner eða fiarre. aller af honum þiggia þat er þæir þaksamlega biðia. sua hævir guð iatt honum oc gævet honum mattoga gævo. oc allra hællzt þæirrar bœnar. er biðia ser born eða retta arfa. at hann hævir morgum um þetta holpet. sua sem mer er at sonnu sagt. oc nokkorer af þæim er mer ero kunnegir. Herra minn kuað hon. bums oc forum yvir Ænglandz sió til þess hins halæita hæilags mannz. Herra hænnar iattaðe hænni þess er hon bað. Siðan bioggu þau færð sina oc foro þa skyndelega yvir Ænglandz sio. oc sændo siðan til hins hælga Egidii liknæskio æina af gulli er stoð .x. mærkr gullz. Offraðo þau a allteri sancti Egidii oc baðo gæva ser sun eða dottur. Sem þau hofðo lokit bœn sinni þa snerozt þau aftr oc foro hæim i fostrland sitt. En fruen var ulett með svæinbarne fyrr en þau kœme hæim. oc varð af þui pusi hænnar glaðr oc mioc bliðr oc feginn. Sem burðartimi pusu hans kom. þa let hann kalla sun sinn tilfysilegan. af þui at þau hafði lengi til fyst barnn at æiga. ei ækki hafðu fyrr att. Nu hevir man hælgi Egidius gortt þæim iartæigner oc gævit þæim lengi tilfyselega giof.
3. Siðan leto þau fostra sun sinn mykilli virðing oc villd. þui at hann var astfolgenn oc oll lifs huggan þæirra. Hann gærðizc hinn friðasti maðr at likams væxti oc annliz skæpnu. En er hann kom a þann alldr er hann var fœrr hæiman at fara. þa sændu þau hann at þióna kononge. oc nam hann at væiða allzkonar dyr með hundum oc huerskonar fugla með haukom. oc for sua mioc at þui. at ængi var væiðimaðr villdri með konongenom. Hann unni honum sem syni sinom.
