- —28—
núm. 16, na ang mahalal ay pagtaalay nang da-
lauangpu a limang taong singcad at nagtutumirá
sa bayan ó cundi ma'y sa cabayanang quiaalalag-
yan ng mga pumipili; sampahan ng isang hanap
na malinis at maliuag na maparam na maguing
pang agdon sa buhay na catamtaman at di na-
guiguing utang sa iba huag magtangan sa bayan
à sa cahayanan tang capangyarihang macapagpa-
rusa sa taueng bayan: at quiiaalin siyang isa sa
manga namamayang lalong marunong at may si-
nimpang sariling dangal nang caramihang tauo.
26. —Hindi macap ghahalat at ayon dig hindi
mahahala na Tagatayo ang sino mang humanap
nang botes ó mangaco nito sa cangino mang tauo.
Ang sino mang may capangyarihan na magcupcup
at tumulong sa in mang naghahangad ay haha-
langan sa catungcula: at cacapitan nang usap na
nababagay sa cauiyang masamang quilos.
27. —Ang carungculan nang Tatayo ay siyang
lator g marangal sa lahat na mahahangad ng taga
rito sa Pilipinas, sa pagca't ang caniyang capang-
yarihan ay lubhang mataas at p nagui quinang ng
di mayabang na urian ng sayo sa bayan.
Sucal na lamang ang naturang catungculan na
maguing tactac na di mapapaui ag capurihan sa
maguin dapat sa cani a alang-alang sa cahusayan
paquitang ugali at calaquihan ng na aalaman
at casipagan; siya ang caubayang di mapupuing
ng sariling dangal at pag ibig sa bayan.
28. —Ang patungtungang dapat alinsunarin sa
paglalagay ng Tagatayo sa bayan ay ang dami ng
manga umaambag na may carapatan, at ng ma-
tanto ito ay ipacacana ng Pamunuang Tagapag-
bangon, caracaracang matami ang tagumpay at
quilanlin ang casariulan ng Pilipinas, ang pag-
gaua sa madaling panahon ng isang Censo ó Ta-
