Page:Mga Binalaybay V.3.pdf/136

128

Saiya kaisipan, O Claudio, ako sugiri:

Nano ang matabo sa masubo kong’ paglaum?

CLAUDIO. Wala ako’y kahadlok. Sina ako may salig;

Indi ka magpaluya, pag-ayo, pakabakod.

Tan-awa’ng maisog mo nga amay gapakari

Nayon diri, madasig sia nagapalapit.

----- IKADUHA NGA GWA Si Eustaquio kag mga pmanghambal

EUSTAQUIO. Ayhan ini nga adlaw amo na’ng katapusan

Apang. .. ako nalipay nga ikaw akon

nakita.

FLAVIO. Ano sa imo, ginuo?

CLAUDIO. Sini ako di nahadlok,

Kay sini nga ulobanwa yara sa imo’ng

maunungon

Nimo nga mga sakop. Apang ano’ng buko mo?

Ngaa luyag mo’ng halit nga tuman karikot?

Ano’ng gapilit sa imo magsikway mga sugo

Ni Adriano? Nakilala ta nga tadlong ka’y

isip,

Apang di ko nasayran ngaa amo ka sina.

EUSTAQUIO. Claudio, dapat ako, kon ang isip ko tadlong,

Indi magpati sa iya, kag antuson sing dayon

Tubtob sa kamatayon malipayon nga silot.

FLAVIO. Kag pagpadayon bala’ng pagpamatok kay

Cesar,

Sa Roma, mga diwa nga tubtob sa gihapon

Sila mainawaon sa mga katawohan?

Indi ikaw maluyag sang bilidhon nga

halad;

Kag wala ka mahadlok sang kaakig ni

Adriano?

A! patawara’ng gugma nakon, O heneral

ko...

Ikaw nga may puni nga linibo nga padya,

Luyag ka magpakita nga wala’y kabalaslan

Nga anak kay Jupiter; gapamatok sa sugo