Page:Mga Binalaybay V.3.pdf/131

123

EUSTAQUIO. Ang mga handumanan

Sang kahapon gatublag sang akon

kasingkasing,

Sang sa gab-ing’ mangitngit, gab-ing’

makahalagnop

Ako nagpangabuhi sa tunga’ng kalainan

Sang piyong nga pagtuo. Gab-i nga madulom

Nga nagtabon sa Roma sang maitum yang’

lambong.

Ako amo man nag-usoy sang malubhang’

mga agi

Sa mga diwang’ butig nagduko sing

tangkugo.

O balaan nga Diwa, patawara’ng binuang

Nga pagka-dimatuohon sang kubosl. . .

nian batuna

Mapailubon kong’ dughan nga akon nian

ginabag-o.

Patawara, o Diwa, anak nga wala’y palad

Nga wa’y kahilabtanan sa sala sang iya

amay

Nga lumos sa bulag nga sayop kag

paglubhal

Ikaw nagtug-an sa amon nga sa mainawaon

Imo nga patawaron nagaantos nga katawhan

Nga nagahilinulsol kag kalimot nga dayon

Sang sala magatabon nga mapanas sang

luha.

TITO. Nahulat ko, amay ko, nga si Kristong’

maawaon

Sa duog sang mga balaan iya ako batunon,

Sia man nagapadabdab sing buhi nga

paglaum

Sa akon tagipusuon nga putling’

kristuhanon.

EUSTAQUIO. Pagbuot ’Yang’ balaan, o Tito nga anak ko,

Matuman sa aton kabuhi. Ayhan si Adriano

Gahulat sing dalayon masugpo ang kaisog

ko...

Apang sa iya pagtuo kag Dios, maunong si

Eustaquio.

(KATAPUSAN SANG IKADUHANG’ BAHIN) __________