anyaga nga mikilap lamang, daw kilat?—nangutana kanako si Del Pilar Vergara.
—Sila uroy si Lumen ug Aurora, ang mga buutang magsoon.
—Maantigo man diay silang mobugsay, no?
—Oo da.
—¡Kaanindot sa atong mga kababayen an, sa kadalagahan barilinhon, labi na gayud, kung ang tanan managsama pa lamang unta kanila!
Samtang nagkaguliyang ang hilabihang kasadya, ang kagahub sa mga nananghuwan, mobulag ako niini, ug akong duolon kadtong duha ka binuhat, nga atua nanagsulti, mga malipayon uyamut, sa mahapsayng baybayon sa Sayaw...: akong pamation kung unsay ilang gipanaghisgutan didto...
—¡Intawon!... ¡higugmaa na ako!...
—Dili mahimo... ¡Basta dili!
—Ngano man intawon, ¿may gihatagan na ba ugod ikaw sa imong gugma?
—¡..............................!
—Ako lamay hatagi, ¿ha?... ¿Ha, Maring?
—Dili, dili lagi mahimo, basta dili. Usa day pulong...
—Intawon oy, Maring... higugmaa na ako... Ambi na kanang imong kalooy. Ambi na kanang imong gugma. ¿Dili ka malooy kanako? ¿Wala ba ikaw masayud nga kung dili mo ako baslan sa a-
