pa: maoy usa ka tinalawang buhat, usa ka pag-paila nga ang akong kasingkasing, putong diay ug dili angay sa mga pag-antus...
...Apan ¿mag-unsa na lamang karon ako? ¿Un-say angay kong buhaton aron unta mawala na ikaw sa akong mga paghandum? ¿Unsay maayo kong pagahimoon—nga kay dili man gayud mahimo nga ilubong ikaw sa akong mga kalimot—aron unta kailisan kining kasingkasing ug lain, kanang kasingkasing malinaw, mahapsay, matig-a, nga dili mobati kun takdan ning makalilisang sakit sa Gugma? ¡A...! Ang tambal ania: mag-antus... oo mag-antus, kay maoy sugo sa dautang Palad... Mag-antus, magpailub, bisan dili ko na mahimo, ug hulaton ko ang kamatayon nga ipakanaug na kanako sukad sa kahitas-an, kay, sa walay duhaduha, mawagtang na gayud kining tanan kong mga giantus, ug, unya... ¡makapahulay na intawon ako!...
Mao nga karon... mag-antus lamang usa...
