- —152—
miti: kapag ang isang mangangalakál na insík ay dumádaíng
ay sapagka't mabuti ang lagáy; kapag ang ipinamalas ay wa
ring mabuting mabuti ang kaniyang lakad ay sapagka't na-
kikinikinitá ang isang pagkalugi ó magtatanang tungo sa
kanyang bayan.
—¿Kayó mo hienne alam akieng lugi, akieng hughóg?
1A, sinyó Simoun, akieng hapay!
t upang lalong maipabatid ng insík ang kaniyang kala-
gayan ay sinabayán ang salitang hapay ng anyong pagpapa-
timbuwang.
Ibig ibig ni Simoun na siya'y pagtawanán, nguni't nagpigil
at sinabing wala siyáng anó máng nalalaman, wala, walâng wala.
Dinalá siyá ni Quiroga sa isang silid, na inilapat na
mabuti ang pinto, at ipinaliwanag sa kaniya ang sanhi ng
kasawián ng insík.
Ang tatlong galáng na brillante na hiningi kay Simoun
upang ipakita sa kaniyang asawa, ay hindi sadyang para rito,
kaawàawàng india na nakukulóng sa isang silid, na waring
isang babaing insík, kundi para sa isang magandá at kaaya-
ayang babaing kaibigan ng isang mataás na tao, na kailangan
niya ang tulong, dahil sa isang kalakal na pagtutubùan niyá
ng mga anim na libong piso. At sa dahilang ang insík ay
walang kabatirán sa mga máiibigan ng babai at nasà niyang
magpakita ng garà, ay hiningi ang tatlong pinakamabuting
galáng na mayroon ang mag-aalahás, na tatló ó apat na
libo ang halaga ng bawà't isá.
Ang insík ay nag-anyong walang malay at sa tulong
ng kaniyang mahimok na ngiti ay sinabi sa babaing pumili
ng maibigan; nguni't ang babai, lalong walang muwang at lalò
pa mandíng mahimok, ay nagpahayag na ibig niya ang tatió,
at kinuhang lahat.
Si Simoun ay humalakhák.
—¡A, sinyolia! ¡akieng lugi, akieng hoghóg! —ang sigáw
ng insík na sabay ang pagtatampál sa sarili ng kaniyang
maliliit na kamay.
Patuloy din ang mag-aalahás sa katatawa.
—¡Huu! masama tao, sigulo hienne tutô sinyola! —ang
patuloy ng insík na ginágaláw ang ulong masama ang loob—
¿Anó? bo hiyâ, kahi insiek sa akieng akó tao, ¡A, sigulo
hienne tutô sinyola; kung sigalela belong pa konti hiyâ!
