luyag ko nga magpakighambal sa imo. Akó may kaluyag sa mga pamatan-on nga nagapahayag sing maathag kag may
kaugalingon nga gawi sa pag-isip kag paghikot. wala'y sapayán
sa akon kon ang ila mga kaisipan nagakatuhay sangsa akon.
Kamó, sunô sa akon nabatián, may isá ka panihapon kagab-i,
indi ka magpamalibad...
–Wala ako pagpamalibad! -tublag ni Isagani.
–Maayo sang maayo, inâ nagapamatuod nga ikaw nagabaton sang mga mahanabò sa imo mga buhat. Labot pa, malain sa imo ang magbawi sang imo hinambalán; walâ akó pagbasol sa imo, walâ akó pagsapák sang kon anó ang ginhambal didto; walâ ako pagsumbong sa imo, kay sa ibabaw sang tanán, hilway ka sa paghambal nahanungod sa mga dominíko kon ano ang imo paghunâhonà sa ila, indi ikaw gintuton-an namon; karón lamang nga tuig may luyag kami sa pagbaton sa imo kag ayhan indi ka na namon pagbatunon. Indi ka maghunâhonà nga pangayùon ko ang mga butang nahanungód sa kabalaslan, indi; indi ko pag-usikan ang akon panahon sa mga binuang nga tinimawà. Ginpatawag ko ikaw, kay nagatuo ako nga isá ikaw sang pilá ka tumuluon nga nagahimò sunô sa kaugalingon nga balatyagon, kag sanglit naluyagan ko ang mga tawo nga may kaugalingon nga kabubut-on, nagsilíng akó sa akon lamang, nga sa kay Gg. Isagani mahatag akó sing kasaysayan.
Si P. Fernandez nagdulog anay kag ginpadayon niya ang iya paglakátlakat nga ginapadungók ang iya ulo, nga nagtulok sa salóg.
–Saráng ka makapungkò kon luyag mo, -padayon niya. may batasan ako sa paghambal nga nagalakátlakat kay sa sini nagaabót sa akon ang maayo nga mga kaisipán. Si Isagani nagpadayon sa pagtindog, nga ginbatak ang iya agtang, nga naghulát nga hambalón sang propesor ang iya kinahanglan.
–Mga waló na ka tuig nga akó nangín-propesor, – padayon ni P. Fernandez. nga naglakátlakat, – nahibal-an ko kag nakapangilala ako sa kapin sa duhá ka libo kag limá ka gatós ka tumoluon nga pamatan-on; gintudlòán ko silá, gintinguahàán ko ang pagpaalam sa ila, ginpasulód ko sa ila panumdoman
