52. Le pais de Beulah

.1 Ora io videva in mi sonio que nunc le pelegrinos habeva lassate se retro le Terreno Incantate, e illes entrava in le Pais de Beulah [Is 42:4], cuje aere esseva multo dulce e amabile. Le via passava directemente per illo, assi illes se consolava per un poco ibi.

.2 Si, illes continuemente audiva le canto del aves, e illes videva omne die le flores que appareva sur le terra, e illes audiva le voce del columba del pais [Cant 2:12]. In iste pais le sol brillava jorno e nocte, proque iste pais esseva in ultra al Valle del Umbra del Morte, e anque non accessibile al Gigante Despero; de celle placia illes non poteva mesmo plus vider le Castello del Dubita.

.3 De hic illes poteva vider le Citate al qual illes vadeva, e hic illes alsi poteva incontrar alcun habitantes de celle citate. Proque in iste pais le Lucentes ambulava liberemente, proque illo esseva sur le bordos del Celo.

.4 In iste terra se renovava alsi le contracto inter le sposa e le sposo. Si, hic, como le sposo se allegra con su sposa, assi Deo se allegra con illes [Is 62:5].

.5 Hic illes non suffreva plus de manco de grano o de vino, proque in iste placia illes obteneva in abundantia de lo que illes cercava durante le pelegrinage.

.6 Hic illes audiva voces que perveniva del Citate, voces alte, le quales diceva: "Dice al filias de Sion: ecce le salvation que veni, ecce, su recompensa es con ille [Is 62:11-13]. Hic tote le habitantes del pais les appellava: Le gente sancte, le redimitos del Senior, etc.

.7 Ora, durante que illes camminava in iste pais illes gaudeva plus de qualcunque altere gaudio possibile in altere partes lontan del Regno verso le qual illes marchava.

.8 In avicinar se al Citate, illes habeva de illo un vista semper plus clar. Illo esseva construite de perlas e de petras preciose. Mesmo su stratas esseva pavite per auro, assi, a causa del gloria natural del Citate, e le reflexion del radios solar super illo, Christiano cadeva malade del desiderio de arrivar ibi le plus tosto. Mesmo sperante habeva forte attaccos de iste maladia, e assi illes jaceva ibi un poco, in critar del mesme suffrentia: "Si tu vide mi ben amate, dice Le que io es malade de amor [Phil 1:21-24].

.9 Pois illes recuperava un poco lor fortias e, melio habilitate a supportar lor maladia, illes prosequeva lor cammino, e illes se approximava semper plus, e illes trovava verdieros, vinias e jardines, cuje portas se aperiva super le strata. in arrivar a iste placia, ecce un jardinero qui pareva attender les, e illes le diceva: "A qui pertine iste vinias e iste jardines?. Ille respondeva: "Illes pertine al Rege, e illos ha essite plantate hic pro Su delecto, e anque pro le consolation del pelegrinos. Assi le jardinero les admitteva a in le vinias, e les exhortava a refrescar se per le delicatessas que ibi se trovava. Ille les monstrava alsi le sentieros e le placias ubi le Rege amava esser. Assi illes ibi passava un poco de tempore e dormiva.

.10 Alora io videva in mi sonio, que illes durante le somno parlava de plus que illes faceva durante tote lor viage, e durante que io reflecteva super lo que isto significava, le jardinero me diceva: "Proque tu tanto reflecte in re isto? Il es le natura del fructo del uva de iste vinia que, quando illo glissa in le corpore, illo les face mover le labios assi a parlar.

.11 Assi io videva que quando illes se eveliava, illes se poneva de novo in marcha pro ir al Citate. Ma, como io diceva, le reflexion del sol super ille Citate esseva tanto gloriose que illes non poteva mesmo reguardar lo, si non per un instrumento facite pro ille proposito. Assi io videva que, in lor proceder, illes incontrava duo homines con vestimentos que brillava como auro, e mesmo le facie de iste homines brillava de lumine.

.12 Iste homines demandava al pelegrinos de ubi illes veniva, e illes les lo diceva; illes anque les demandava in ubi illes albergava, qual difficultates e periculos, qual confortos e placeres illes habeva incontrate durante lor viage, e illes les lo diceva. Pois le duo homines que illes incontrava diceva: "Ancora vos debe affrontar duo difficultates, e vos finalmente pervenira al Citate.

.13 Alora Christiano e su companion requireva que illes vadeva con illes, e nostre pelegrinos lo consentiva. "Ma, illes diceva, "tu lo debe obtener per vostre proprie fide. Assi, io videva in mi sonio que illes procedeva insimul usque al puncto in le qual on poteva clarmente vider le Porta del Citate.