46. Le adulator

.1 Assi illes progredeva, e Ignorantia les sequeva. Illes perveniva a un placia de ubi un altere via se distaccava del lore. Illo pareva currer parallel al via sur le qual illes marchava, assi illes non sapeva plus qual via esseva le juste e illes se haltava ibi a reflecter.

.2 Durante que illes reflecteva circa le via a prender ecce arrivava un homine con pelle nigrate, ma coperte con un roba multo legier, e ille les demandava proque illes stava ibi. Illes le respondeva que illes vadeva al Citate Celestial, ma illes non sapeva qual via esseva le juste.

.3 "Seque me, diceva le homine, "il es justo ibi que io vade. Assi illes le sequeva per un de celle vias. Le via, tamen, se verteva e, depost alcun tempore, illes se trovava con lor dorso volvite del Citate Celestial. Nonobstante isto, illes continuava sequer le homine.

.4 Illes non lo percipeva, ma le homine les habeva conducite sub le radio de action de un rete. Assi un rete cadeva super illes, e illes restava assi prendite in illo, nonobstante lor effortios, illes non successava liberar se de illo. Intertanto le roba blanc habeva cadite del dorso del homine nigrate: alora illes videva ubi illes stava. Il habeva nihil altere a facer que planger se de lor situation.

.5 Alora Christiano diceva a su companion: "Nunc io vide quanto io cadeva in error. Esque non le pastores nos adverteva de guardar nos del adulatores? Le homine sage ben lo diceva, e nos non le prestava attention: Un homine qui adula su vicino, displica un rete pro su pedes [Prov 29:5].

.6 Sperante: "Illes mesmo nos dava un nota de instructiones a fin que nos prende le via juste, ma nos oblidava de leger lo, assi nos cadeva in le rete del destructor. Hic David esseva plus sage que nos, proque ille diceva: In re le obras del homines, per le parola de tu labios, io me guardava del via del destructor [Ps 17:4]. Assi illes restava in le rete a planger se de lor situation.

.7 Finalmente illes videva que un homine lucente se approximava a illes con un flagello de cordas fin in su mano. Quando ille habeva arrivate a in le loco ubi illes jaceva, ille les demandava de ubi illes veniva, e que faceva illes ibi. Illes le diceva que illes esseva povre pelegrinos que vadeva a Sion, ma qui esseva disviate de lor cammino per un homine nigrate con vestes blanc, "le qual nos diceva, illes diceva, "seque me, proque mesmo io vade ibi.

.8 Alora le homine con le flagello diceva: "Ille es Adulator, un false apostolo, le qual se ha transformate in un angelo de lumine [2 Cor 11:14]. Assi le homine luminose divelleva le rete, e faceva exir de illo le homines. Pois ille les diceva: "Ubi vos jaceva le nocte passate?. Illes respondeva: "Con le pastores sur le Montanias Delectabile. Ille pois les demandava si illes non habeva recipite del pastores un nota de directiones a fin de non errar in le cammino. Illes respondeva: "Si. Ille pois addeva: "Esque vos prendeva le nota e lo legeva quando vos esseva in dubita in re le juste cammino?. Illes respondeva: "No.

.9 In ultra ille les demandava proque illes non lo faceva. Illes respondeva que illes lo oblidava. In ultra ille les demandava si le pastores non les adverteva del presentia de Adulator. Illes respondeva: "Si, ma nos non imaginava que ille haberea essite un homine al apparentia tanto gentil.

.10 Alora io videva in mi sonio que ille les commandava de jacer a basso. Illes lo faceva. Assi ille les castigava durmente, pro inseniar a illes le via per le qual illes haberea debite vader [Deut 25:2; 2 Cor 4:17]; e ille les flagellava, e diceva: "Quantes io ama, io les reprimenda; sia ergo zelante, e va repentir vos [Ap 3:19].

.11 Facite isto, ille les exhortava a reprender lor cammino e a sequer le directiones del pastores. Assi illes le regratiava pro tote su gentilessa, e se poneva in marcha e cantava: "Vide, o vos qui marcha per le via, lo que eveni al pelegrinos qui erra de lor cammino! Illes es attrappate per un rete intricate, proque illes oblidava le bon consilios. Certemente illes esseva salvate, ma vide, illes esseva tamen flagellate. Assi va esser caute!.