43. Ignorantia

.1 Io me addormiva e soniava de novo, e io videva le mesme duo pelegrinos qui descendeva le Montes per le strata verso le Citate. Ora, un poco sub iste Montes, al leva, se trova le pais de Arrogantia, del qual perveni al via in le qual le pelegrinos camminava un parve strata torte.

.2 Hic ergo illes incontrava un pueretto multo alacre, le qual perveniva de celle pais; e su nomine esseva Ignorantia. Assi Christiano le demandava de ubi ille veniva e a ubi ille vadeva.

.3 Ignorantia: "Io nasceva in le pais que se trova ibi, un poco al leva; e io vade al Citate Celestial. Christiano: "Ma como tu pensa al Porta de entrar, si tu trovara ibi alcun difficultates?. Ignorantia: "Le mesmo que altere bon gente facera, ille respondeva.

.4 Christiano: "Ma que ha tu a monstrar al Porta, a fin que illo te essera aperite?. Ignorantia: "Io cognosce le voluntate de mi Senior. Io ha vivite in modo acceptabile, e io da a cata uno lo que a ille es debite. Io preca, io jejuna, io paga le decimas e io face le caritate. In ultra, io abandonava mi pais, del qual io perveni.

.5 Christiano: "Tu, tamen, non passava per le Porta Stricte, le qual sta al capite de iste via; tu perveniva hic per celle strata torte, e io time que, non importa lo que tu pensa de te mesme, quando le Die del Judicamento venira, tu essera accusate de esser un fur e un robator, in vice de reciper admission a in le Citate.

.6 Ignorantia: "Seniores, vos es estranieros pro me. Io non vos cognosce. Sia vos contente de sequer le religion de vostre pais, e io sequera le religion del mie. Io spera tote le ben pro vos. In re le Porta del qual vos parla, illo es multo lontan de mi pais. Io non pensa que alcuno in mi pais cognosce le via que a illo porta. In ultra, a illes non mesmo importa de attinger a celle Porta proque, como vos ipse vide, nos ha iste belle, agradabile e verde strata, le qual ab nostre pais, se conjunge con iste via.

.7 Quando Christiano videva que iste homine, in su arrogantia, pensava que su sagessa le sufficeva, ille susurrava a Sperante: "Il ha plus de sperantia in un folle que in iste homine. Quando un folle cammina per iste via, e su proprie sapientia se revela fallace, ille non time dicer a totes que ille ha essite un folle. Esque nos continuara parlar con ille, o pro le momento nos le lassara vader, nos le lassara pensar como ille vole e, plus in ultra, nos le stoppara de novo in cercar gradualmente de convincer le que ille non ha ration?. Sperante: "Lassa Ignorantia reflecter ora un poco super lo que nos diceva, e vamos non refusar a ille bon consilios, de pavor que ille remane ignorante in re le ganio principal. Deo diceva que illes qui ha nulle comprension (ben que Deo les creava), Ille non les salvara.

.8 Sperante: "Io pensa tamen que il non es bon dicer nunc toto a ille. Vamos preterpassar le, e, si tu vole, tu potera ancora parlar a ille plus tarde, si ille lo pote suffrer. Assi illes ambes continuava camminar, e Ignorantia les sequeva.