36. Le periculose via plus confortabile

.1 Assi, quando illes esseva preste a partir (nam lor viage non esseva ancora terminate), illes mangiava, bibeva e pois illes repartiva.

E io videva in mi sonio que illes non ancora se habeva multo removite quando le riviera e le via per un poco se divideva. Illes multo lo regrettava, ma illes non hardiva abandonar le via. Le via desde le riviera esseva aspere e lor pedes les doleva proque tanto illes habeva marchate [Num 21:4] e illes esseva multo discoragiate e desirava un via melior.

.2 Ora, un poco ante a illes, al leva del via, il habeva un prato, e un scaletta pro pervenir a illo. Ille prato se appellava Prato Lateral. Alora Christiano diceva a su companion: "Si iste prato jace a latere del via, vamos passar in illo.

.3 Alora ille vadeva per le scaletta a vider, e ecce, ille discoperiva un sentiero que percurreva le altere latere del barriera. "Isto responde a mi desiro, diceva Christiano, "ecce hic un via plus facile. Veni, mi car Sperante, vamos per ibi.

.4 Sperante: "Ma iste nove sentiero esque illo non facera deviar nos de nostre itinere?. Christiano: "Illo non me pare. Ecce, an illo non vade parallel a nostre proprie via?. Assi Sperante, persuadite per su companion, le sequeva per le scaletta. Quando illes perveniva al nove via, illo les pareva multo confortabile pro lor pedes.

.5 In le mesme tempore illes appercipeva un homine le qual camminava in lor mesme direction (su nomine esseva Van-confidentia) e illes le demandava a ubi ille via conduceva. Ille les respondeva: "Al Porta Celestial!.

"Reguarda, diceva Christiano, "esque io non te lo diceva? Isto es un confirmation que nos habeva ration. Assi illes le sequeva.

.6 Ecce tamen le nocte appareva, e il deveniva multo obscur, tanto que illes perdeva de vista Van-confidentia, le qual les precedeva. Ille qui les precedeva, tamen (Van-confidentia esseva su nomine), in non vider plus le via ante a ille, cadeva in un profunde fossa. Ille fossa esseva a proposito ponite ibi per le principe de ille terra pro attrappar per illo le folles de vangloria, e le cadita le fracassava totalmente.

.7 Ora Christiano e su companion, le audiva cader, e assi illes le vocava pro saper que eveniva, ma illes non recipeva alcun responsa, solmente un gemito. Alora Sperante diceva: "Ubi es nos nunc?. Su companion, tamen, restava silente, e ille regrettava haber facite deviar su amico. Nunc il comenciava pluver e tonitrar con espaventabile fulmines, durante que le aquas se altiava multo. Alora Sperante gemeva in se mesme, e diceva: "Oh, si io habeva continuate marchar per le via in le qual nos stava!.

.8 Christiano: "Qui poteva imaginar que iste sentiero haberea nos facite deviar del via?.

Sperante: "Io un poco lo timeva, e ergo io te adverteva gentilmente. Io haberea parlate plus clarmente, ma tu es plus ancian que io.

Christiano: "Bon fratre, non sia offense, io regretta haber te facite deviar, e que io te faceva currer un risco assi grande. Per favor, fratre mie, pardona me, mi intentiones non esseva mal.

Sperante: "Sia confortate, fratre mie, io te pardona, e io crede que iste experientia inseniava nos multo.

.9 Christiano: "Io es contente de haber con me un fratre assi misericordiose. Alora, vamos non tardar de plus, vamos retornar super nostre via original.

.10 Sperante: "Bon fratre, lassa me vader primo.

Christiano: "No, per favor, lassa me vader primo, a fin que si io incontra alcun periculo, io pote incontrar lo primo, proque pro causa mie nos exiva del juste via.

Sperante: "No, tu non vadera primo, proque tu mente disconcertate poterea conducer nos de novo foras del via. Alora, pro lor incoragiamento, illes audiva un voce que diceva: "Que tu corde sia directe verso le via principal, retorna al via que tu antea percurreva [Jer 31:21].

.11 Retornar, tamen, esseva multo periculose, proque le aquas habeva se multo altiate. Alora io pensava que il es plus facile exir del via que on percurreva plus tosto que retornar a in le via juste post haber divertite. Nonobstante isto, illes successava retornar al via de antea, ma il esseva multo obscur e le torrente assi alte que, in retornar, illes haberea potite esser submergite novem o dece vices.

.12 Illes non poteva mesmo con le melior talento, pervenir a ille scaletta, ille nocte. Finalmente, tamen, illes perveniva a un parve refugio in ubi illes restava usque al levar se del sol, ma essente multo fatigate, illes se addormiva.