32. Discurso in re un religion commode

.1 Ora io videva in mi sonio que Christiano e Sperante le abandonava e se moveva a un certe distantia de ille, ma uno del duo, in reguardar a retro, videva que tres homines sequeva sr. Interessose, e ecce, quando illes le attingeva, ille se inclinava humilemente ante a illes, e mesmo illes le complimentava. Le nomines de iste tres homines esseva: sr. Amamundo, sr. Amamoneta, e sr. Salvatotes; homines qui sr. Interessose habeva de longe cognoscite, nam, in lor juvene etate, illes habeva essite companiones de schola, sub le inseniamento de sr. Prendehomines, un magistro de Amaganio, le qual es un citate commercial in le pais del Concupiscentia del Nord. Iste magistro les inseniava le arte del prender, sia per violentia, fraude, adulation o mentir, sia sub le apparentia de religion. Iste quatro gentil-homines habeva de facto apprendite multo de iste arte de lor magistro, tanto que illes haberea potite instituer lor proprie schola.

.2 Ben, quando illes se habeva salutate per le maniera que io describeva, sr. Amamoneta diceva a sr. Interessose: "Qui es celles qui marcha ante nos sur le strata?, proque Christiano e Sperante esseva ancora visibile. Interessose: "Illes es un copula de estranieros qui, in lor maniera, va in pelegrinage.

.3 Sr. Amamoneta: "Guai, proque illes non attendeva nos, a fin que nos omnes haberea potite facer nos compania le unes con le altere? Nos omnes, de facto, va per le mesme pelegrinage!. Interessose: "Si, certo, ma le homines ante nos es multo rigide in lor convictiones. Illes tanto ama lor proprie opiniones e illes tanto disprecia le opiniones del alteres que non importa quanto pie sia un persona, si ille non concorda in toto con illes, illes es preste a rejectar lor compania.

.4 Sr. Salvatotes: "Isto non es bon. Nos pote leger de alcunes qui se considera tanto juste que iste lor attitude rigide les fortia a judicar e a condemnar totes, excepte illes mesme. Io te demanda nunc: In que differeva vostre opiniones?. Interessose: "Bon, illes es tanto obstinate que illes conclude que on debe proceder in lor viage sub tote le saisones, e io dice que on debe attender le vento e le currente. Illes es preste a sustener lor opiniones mesmo si tote le mundo esserea contra illes, ma io es pro un religion que conveni al tempores e que pote garantir securitate. Illes es pro le religion, mesmo si illo se vesti con vetule pannellos e illo sta in contempto, ma io favorisa le religion quando illo cammina in pantoflas auree sub le radios del sol, e con multe applausos.

.5 Sr. Amamundo: "Ben, Interessose, persevera in tu sentimentos. Secundo me, il es simplemente follia esser preste a perder toto lo que on ha le libertate de posseder. Vamos esser sage como le serpentes: il es melio recoltar le feno quando le sol brilla; vos vide como le ape se reposa tote le hiberno e como illo se agita solmente quando illo pote traher un ganio con placer. Deo manda aliquando le pluvia, aliquando le radios del sol. Il es follia camminar sub le pluvia quando nos lo poterea facer melio sub le sol. De facto io ama le religion melio quando illo pote garantir le securitate del benedictiones de Deo. Esque il non es rationabile dicer que on pote liberemente gauder del benes que Deo ha date nos pro Su gloria? Esque Abraham e Salomon non esseva ric e religiose? Mesmo Job diceva que un bon homine debe accumular auro como pulvere. Ille certo non esseva como le homines que sta ante nos, si illes es como tu les describeva.

.6 Sr. Salvatotes: "Io pensa que in re isto nos omnes concorda, e ergo nos non necessita plus continuar a parlar super isto. Sr. Amamoneta: "No, io reputa que nos debe approfundar iste subjecto, proque celles qui non crede ni al Scriptura ni al ration (e nos vide que toto isto sta de nostre parte), ni cognosce lor proprie libertate, ni perseque lor proprie securitate.

.7 Sr. Interessose: "Fratres mie, nos omnes, como nos vide, es pelegrinos, e pro diverter nos un poco del cosas mal, permitte me de proponer vos le sequente question: Suppone que un homine, un ministro, o un commerciante, etc. ha le avantage de vider ante a se, a su disposition, tote le bon benedictiones de iste vita, e que le sol maniera de acquirer los sia devenir extraordinarimente zelante in alcun punctos de religion nunquam cognite antea, esque ille non poterea usar iste medios pro attinger celle fin, e, nonobstante isto, remaner un homine juste e honeste?.

.8 Sr. Amamoneta: "Io vide le ration de vostre question, e si iste gentil-homines me lo permitte, io essayara formular un responsa. Vamos considerar primo le ministro mentionate. Vamos supponer que un ministro, homine dignissime, possedeva solmente alcun poc beneficios e ille perspiceva obtener beneficios plus grande. Vamos supponer que nunc ille ha le opportunitate de acquirer lo, e isto per le medio de ulterior studios, de un predication plus frequente e zelante e, proque le character del gente lo require, de alterar alcun principios sue. Alora io reputa que il non haberea alcun ration de refusar tote isto, proviste que ille ha un vocation. Ille haberea non solmente un, ma multe rationes pro facer lo, e continuar assi a esser un homine honeste.

.9 (a) Su desiro de un beneficio plus grande es legitime (isto non pote esser contradicite) nam il esseva le providentia que lo poneva ante a ille. Assi ille pote acquirer lo, si ille lo vole, sin facer questiones pro rationes de conscientia.

(b) In ultra, su desiro pro ille beneficio le pote render plus erudite, un predicator plus zelante etc., un homine melior. Si, illo le pote ameliorar, e isto es secundo le mente de Deo.

(c) Pois, in re adjustar se al character del gente, le question de deber abandonar alcunos de su principios pro melio servir les demonstra: (a) que ille sape renunciar a se mesme; (b) Que ille ha un character dulce e adaptabile; (c) que ille es multo plus apte al function ministerial de alteres.

(d) Io conclude ergo que un ministro qui cambia del poco al multo, non deberea esser considerate concupiscente, ma, plus tosto, durante que ille ameliora se ipse e su arte, ille poterea esser considerate un homine qui perseque su proprie vocation e le opportunitate que le esseva presentate pro facer le bon.

.10 Ora, super le secunde parte de iste question que concerne le commerciante que vos mentionava. Vamos supponer que ille ha in le mundo solmente un povre labor ma que, in devenir religiose, ille poterea ameliorar su position, forsan maritar se a un femina ric e obtener clientes multo melior pro su boteca. Alora io viderea nulle ration a que isto non poterea legitimemente esser facite. Proque (a) devenir religiose es un virtute, qualcunque sia le ration pro isto; (b) ni il es illicite maritar se a un femina ric o acquirer un plus grande numero de clientes a su boteca; (c) in ultra, le homine qui obtene isto per devenir religiose, recipe lo que es bon, entra in un ambiente bon, e ille deveni bon ille mesme. Ecce alora un bon sposa e bon clientes, e un bon ganio, e tote isto per devenir religiose, lo que es mesmo bon. Assi, devenir religiose pro obtener tote iste cosa es un projecto bon e profitabile.

.11 Iste responsa, assi date per sr. Amamoneta a Interessose, esseva grandemente applaudite per tote illes; ergo illes concludeva in re le integre question, que illo esseva san e avantagiose. In ultra, nam, illes pensava, nemo haberea unquam potite contradicer iste rationamento, e viste que Christiano e Sperante esseva ancora attingibile, illes decideva de poner a illes le mesme question si tosto que illes les attingeva, e isto pro demonstrar que le position del tres companiones esseva melior de illo que esseva ponite antea a Interessose. Assi illes les vocava e les attendeva. Illes tamen decideva que il esserea sin le reminiscentia del flammas que habeva se accendite inter sr. Interessose e Christiano e Sperante in lor precedente incontro. Alora illes omnes se incontrava e, post un breve salutation, sr. Amamundo proponeva le question a Christiano e a su companion, e illes les exhortava a responder, si illes lo poteva.

.12 Assi diceva Christiano: "Mesmo un infante in religion pote responder a dece milles tal questiones nam, si il es illicite sequer Christo solmente pro obtener pan [Joh 6], quanto plus abominabile es facer de Ille e del religion un pretexto, un masca, pro obtener e gauder le mundo. De facto on trova solmente paganos, hypocritas, diabolos, e magas, que es de iste opinion.

.13 (a) Paganos, proque quando Hamor e Sichem appeteva le filia e le bestial de Jacobo, e illes videva que il non habeva un altere maniera pro obtener los excepte que per submitter se al circumcision, illes diceva a lor companiones: `Si tote le masculos inter nos va esser circumcidite como illes lo es, esque non lor bestial, e lor substantias, e omne lor bestia, essera nostre?'. Lor filias e lor bestial esseva lo que illes desirava obtener, e lor religion esseva solmente un pretexto e un masca a usar pro attinger lo. Lege tote le historia [Gen 34:20.24].

(b) Le Phariseos hypocrita esseva alsi de iste religion, longe preces esseva lor pretexto, ma solmente pro obtener le domos del viduas, e in le die del Judicamento illes obtenera un plus grande damnation [Lc 20:47].

(c) Judas, le diabolo, etiam pertineva a iste religion. Ille esseva religiose pro le tasca a fin que ille poteva appropriar se del moneta ibi continite, ma ille haberea essite perdite, repulsate. Ille ipse esseva le filio del perdition...

(d) Etiam Simon, le mago, pertineva a iste religion. De facto ille desirava le Spirito Sancte solmente pro ganiar moneta per ille, e le sententia de Petro super ille esseva juste [Act 7:9-22].

(e) On non debe oblidar que un homine le qual pro le mundo se vesti de religion, essera mesmo preste a repulsar iste mesme religion pro le mundo. De facto, si il es ver que Judas deveniva religiose solmente pro concupiscer le mundo, il es alsi ver que ille esseva preste a vender sia su religion, sia su maestro pro le mesme causa.

.14 Ergo, responder affirmativemente a iste question como io percipeva que vos faceva, e acceptar un tal responsa como legitime, es sia pagan sia hypocrita, sia anque diabolic, e vostre recompensa essera conforme a vostre obras.

.15 In audir isto, totes remaneva silente e se reguardava le un le alteres sin saper plus que responder a Christiano. Etiam Sperante approbava le correctessa del responsa de Christiano, assi inter illes il habeva nunc solmente silentio. Sr. Interessose e su amicos esseva stupefacite e illes nunc relentava lor passo a fin que Christiano e Sperante poteva preterir les. Alora Christiano diceva a su companion: "Si iste homines non sape que responder ante al sententia del homines, que facera illes ante al sententia de Deo? E si illes resta mute quando illes tracta con vasos de argilla, que facera illes quando illes essera assalite per un foco devorator?