25. Fidel

.1 Ora, durante su cammino, Christiano perveniva a un rampa, le qual habeva essite projectate a fin que le pelegrinos poteva prospicer. Assi sur illo Christiano montava e, in prospicer, ille videva Fidel, le qual le precedeva sur le mesme cammino. Alora Christiano diceva a alte voce: ``Eh! Holla! Face halto e permitte me de devenir tu companion.

.2 In audir isto, Fidel reguardava a retro, e Christiano de novo critava: ``Attende me e io te attingera. Fidel, tamen, respondeva: ``No, io riscarea mi vita: le vengiator del sanguine me perseque. In audir isto Christiano hastava su passo e, con tote su fortias, ille successava attinger Fidel e mesmo ille le ultrapassava. Assi le ultime deveniva le prime.

.3 Alora Christiano surrideva con vangloria proque ille habeva ultrapassate su fratre. ille, tamen, non prestava satis attention ubi ille poneva su pedes, assi, tosto ille impingeva e cadeva, e ille non poteva relevar se tanto que Fidel debeva haltar se e adjutar le.

.4 Alora io videva in mi sonio que illes prosequeva insimul multo amabilemente, e illes discurreva dulcemente in re toto lo que habeva evenite a illes in lor pelegrinage. Assi Christiano comenciava:

.5 Christiano: ``Mi honorate e ben amate fratre Fidel, io es felice de haber te attingite e que Deo ha tanto tangite nostre cordes que nos nunc pote camminar insimul per iste sentiero assi agradabile. Fidel: ``Io pensava, mi car amico, que io haberea multo amate tu compania jam desde nostre citate, ma tu me quitava e ergo io esseva fortiate venir toto sol usque a iste puncto.

.6 Christiano: ``Quante tempore tu remaneva in le Citate del Destruction, ante comenciar a persequer me in tu pelegrinage?. Fidel: ``Tanto quanto io non plus poteva remaner ibi, proque depost tu partita il occurreva un grande debatto in re le grande foco que, del celo, tosto haberea comburite nostre citate usque a su fundamentos. Christiano: ``Que? Tu vicinos debatteva vermente in re isto?. Fidel: ``Si, isto esseva per un poco in le bucca de omnes.

Plicabile

.7 Christiano: ``Esque solmente tu successava fugir de iste periculo?. Fidel: ``Ben, quanquam, como io diceva, il occurreva un grande debatto super isto, io non pensa que illes vero lo credeva. In le calor del discussion io audiva per casualitate alcunes qui irrideva te e tu viage desperate <196> assi illes appellava tu pelegrinage <196>. Io credeva, e io lo crede ancora, que nostre citate essera comburite un die per le foco e le sulfure del celo, e ergo io decideva fugir.

.8 Christiano: ``Esque tu non plus audiva parlar super le vicino Plicabile?. Fidel: ``Si, Christiano, io audiva que ille te sequeva usque al Palude del Discoragiamento, ubi, como alcunes diceva, ille cadeva. Ille tamen non voleva que le gente sapeva super isto, ma io es certe que ille multo se pollueva con un tal fango.

.9 Christiano: ``E que diceva de ille su vicinos?. Fidel: ``Desde le momento in le qual ille retornava, ille esseva grandemente irridite inter omne sorta de gente. Alcunes le irrideva e le contemneva. Quasi nemo voleva plus dar le un labor. Ille sta nunc septe vices pejo que si ille nunquam haberea quitate le citate.

.10 Christiano: ``Io non comprende: proque totes deveniva assi inimic de ille, durante que illes contemne alsi le cammino que ille abandonava?. Fidel: ``Oh, illes diceva, `Va persequer celle renegato: ille non esseva fidel a su profession'. Io pensa que Deo ha fomentate mesmo su inimicos a sibilar contra ille e a render le pro omnes un objecto de irrision, proque ille abandonava su cammino.

.11 Christiano: ``Esque tu non poteva parlar con ille ante fugir?. Fidel: ``Io le incontrava un vice per le vias, ma ille fingeva de non vider me e ille transiva al altere latere del strata, como uno qui se vergonia de lo que ille habeva facite. Assi, io non le parlava.

.12 Christiano: ``Ben, in le prime momentos io multo sperava de celle homine, ma nunc io time que ille perira in le subversion del Citate, proque il le eveniva como dice le proverbio: Le can reveni a mangiar le proprie vomito, e le porco que esseva mundate retorna revolver se in le fango [2 Pe 2:22]. Fidel: ``Anque io lo time, ma como pote nos impedir lo?.

Impudica

.13 Christiano: ``Ben, vicino Fidel, vamos non parlar plus super Plicabile e vamos diriger nostre attention a lo que nos concerne plus directemente. Dice me nunc, qui incontrava tu per le via del qual tu veniva? Il non esserea possibile que tu non videva alcuno. Fidel: ``Io successava evitar le Palude in le qual, como io audiva, tu cadeva, e io arrivava al Porta sin ille periculo. Io solmente incontrava un certe femina, cuje nomine es Impudica, le qual voleva facer me mal.

.14 Christiano: ``Ben tu faceva a fugir de illa. Joseph [Gen 39:11-13] quasi cadeva in su rete e ille riscava su vita, ma como tu, ille alsi successava fugir. Que tamen illa te faceva?. Fidel: ``Tu non pote mesmo imaginar qual blande lingua illa possede! Illa voleva que io tornava retro in su compania, e illa me promitteva omne sorta de gaudio!.

.15 Christiano: ``Illa, tamen, non te promitteva le gaudio de un conscientia munde. Nonne?. Fidel: ``No, tu sape lo que io intende: omne sorta de gaudio e de placeres carnal. Christiano: ``Regratia Deo, que tu poteva fugir de illa: celles que le Senior abhorre cadera in le trappa de Impudica [Prov 22:14].

.16 Fidel: ``Vero io non sape si io completemente fugiva de illa. Christiano: ``Tu non certo condescendeva a su desiros, nonne?. Fidel: ``No, io non me rendeva impur, proque io rememorava un vetule scripto que io un vice videva, le qual diceva: `Su cammino conduce al inferno' [Prov 5:5]. Assi io claudeva mi oculos pro non esser incantate per su reguardo. Alora illa comenciava irrider me, e io prosequeva mi cammino.

Le Vetule Adam

.17 Christiano: ``Esque tu incontrava alteres qui te attaccava?. Fidel: ``Quando io perveniva al pedes del Colle nominate Difficultate, io incontrava un homine multo ancian, le qual me demandava qui io es e a ubi io vadeva. Io le respondeva que io es un pelegrino, qui va al Citate Celestial. Alora le vetule homine diceva: `Tu pare esser un typo honeste. Esque tu esserea contente de remaner hic con me in cambio del paga que io es preste a dar te?'.

.18 Inde io le demandava su nomine e ubi ille habitava. Ille diceva que su nomine es `Le Prime Adam' e que ille habita in le Citate del deception [Eph 4:22]. Alora io le demandava: `Qual es tu profession? e qual paga tu es preste a dar me?'. Alora ille me diceva que su profession comportava multe delectos e que su paga esseva le facto que io finalmente poteva devenir su herede. In ultra io le demandava qual domo ille habeva, e qual altere servitores il habeva in su casa. Assi ille me respondeva que su domo esseva mantenite per tote le delicatessas del mundo, e que su servitores esseva totes de su racia.

.19 Alora io le demandava quante filios ille habeva. Ille me respondeva que ille habeva tres filias: Concupiscentia del Carne, Concupiscentia del Oculos, e Orgolio del Vita, e que io poterea maritar un de illas, si io lo desirava. Inde io le demandava per quante tempore io deberea restar con ille, e ille diceva: durante tote le tempore de mi vita.

.20 Christiano: ``E a qual conclusion finalmente tu e celle homine ancian perveniva?. Fidel: ``In le prime momento io esseva quasi temptate de vader con celle homine, proque su parolas esseva attractive. In reguardar, tamen, a su fronte durante que io parlava con ille, io videva scripte iste parolas: `Disvesti vos del vetule homine con tote su obras' [Col 3:9]. Christiano: ``E alora?. Fidel: ``Alora in mi capite veniva un pensamento ardente: quecunque cosa ille dice, e comocunque ille blandi, quando io pervenira a in su domo, ille me vendera como un sclavo. Pro isto io diceva que ille poterea parlar tanto quanto ille desirava, ma que io non mesmo me avicinarea a su domo. Alora ille comenciava injuriar me e ille me menaciava que ille mandarea a persequer me un certe homine, le qual me renderea mi cammino multo amar.

.21 Io esseva preste a partir, ma tosto ille capeva mi corpore con un tal forte prisa, que io pensava que ille lo haberea lacerate e trahite un pecia de illo retro se. Isto me faceva critar: `Oh io miserabile!' [Rom 7:24]. Assi io continuava mi cammino verso le Colle.

Moses

.22 Ora, quando io habeva jam percurrite le medietate del via, io reguardava retro e io videva un homine, le qual pareva persequer me veloce como le vento, e ille me attingeva apud le placia ubi il ha le agradabile Refugio. Christiano: ``Justo ibi io sedeva pro reposar me un poco, ma io me addormiva in un profunde somno, e mi rolo glissava foras de mi manos.

.23 Fidel: ``Mi car fratre, audi me. Quando le homine me attingeva, sin dicer un sol parola, ille comenciava colpar me, e io cadeva e jaceva como morte. Post un certe tempore io reprendeva le sensos e le demandava proque ille me habeva assi colpate. Ille diceva: `Proque tu secretemente era favorabile al Prime Adam', e dicite isto, ille me colpava un altere vice fortemente sur mi pectore e sur mi dorso, assi io collabeva de novo e como antea io perdeva mi sensos. Quando io de novo me eveliava, io critava pro obtener su pietate, ma ille diceva: `Io non cognosce pietate', e ille ancora me jectava a terra con un colpo.

.24 Sin dubita ille esseva preste a occider me, ma ecce que un altere homine superveniva a retener le. Christiano: ``Qui esseva celle homine?. Fidel: ``In le prime momento io non le recognosceva, a in avicinar se a me, io remarcava le foramines que il habeva in su manos e in su flanco; alora io concludeva que ille esseva le Senior. Assi io prosequeva mi cammino verso le Colle.

.25 Christiano: ``Le homine qui te colpava esseva Moses. Ille non sparnia alcuno, ni ille senti alcun pietate verso celles qui transgrede su lege. Fidel: ``Io lo sape ben, illo non esseva le prime vice que io le incontrava. Ille esseva le persona qui veniva a me quando io habitava in securitate a casa, e qui me diceva que ille comburerea mi casa super mi capite, si io continuava a restar ibi.

.26 Christiano: ``Ma esque tu non videva le domo que sta ibi super le culmine del Colle del latere in le qual Moses te attingeva?. Fidel: ``Si, e mesmo io videva le leones! In re le leones io pensa que illos esseva addormite, proque il esseva circa mediedie, e proque io ancora habeva ante me multe horas de jorno, io ultrapassava le portero e io descendeva del altere latere del Colle. Christiano: ``Certo le portero me habeva dicite que ille te habeva vidite passar, ma io haberea agradate que anque tu haberea restate un poco in celle Casa, proque illas te haberea monstrate multe meravilias, que tu nunquam haberea oblidate usque le die de tu morte. Dice me, per favor, in ultra, esque tu incontrava alcuno in le Valle del Humiliation?.

Discontento

.27 Fidel: ``Si, io incontrava un certe Discontento, le qual haberea de bon voluntate persuadite me tornar retro con ille: su ration esseva que in celle valle il non ha honor. In ultra ille me diceva que, si nos vadeva ibi, nos haberea decipite tote mi car vetule amicos, como Orgolio, Arrogantia, Auto-Deception, Vangloria, e alteres, le quales ille ben cognosceva. Io les haberea multo offendite si io haberea essite assi stupide de entrar in celle Valle.

.28 Christiano: ``Ben, e como tu respondeva a ille?. Fidel: ``Io le diceva que benque tote celles que ille mentionava poteva vantar se esser mi cognatos (e de facto secundo le carne, illes es mi cognatos), nunc io habeva devenite un pelegrino e pro isto illes me habeva repudiate, e io mesme les habeva rejectate. Ergo illes esseva pro me como personas que nunquam habeva pertinite a mi familia. In ultra io le diceva que, in re le vallea, ille ben lo habeva mal representate: nam ante le honor il ha le humilitate, e le orgolio del spirito precede solmente le cadita. Ergo, io diceva, io prefere multo plus transir iste Valle plus tosto que haber le honor assi considerate per le plus sages, e que ille reputa si digne de nostre affectiones.

Vergonia

.29 Christiano: ``Esque tu incontrava nihil altere in celle Valle?. Fidel: ``Si, io incontrava Vergonia, ma inter tote le homines que io incontrava in mi pelegrinage, ille, io pensa, es le homine qui sol porta un nomine errate. Le alteres, depost un poco de altercation, haberea dicite `no', ma celle temerari Vergonia non lo haberea unquam facite.

.30 Christiano: ``Proque? Que te diceva ille?. Fidel: ``Durante que ille objectava contra le religion ipse, ille diceva que pro un homine, occupar se de religion esseva un affaire deprecabile, basse e vil. Ille diceva que le scrupulos de conscientia non esseva cosas pro ver homines, e que pro un homine, vigilar super su parolas e mores, e limitar assi le proprie soveran libertate, al qual omne valente homine de hodie se vanta, significarea solmente devenir un objecto de irrision pro omnes.

.31 Ille assi objectava que solmente pochissime personas de mi mesme opinion unquam habeva devenite potente, ric, o sapiente, o plus tosto, nemo, nam totes esseva persuadite que il es un stultessa e un follia voluntari riscar le perdita de toto pro qualcosa de assi incerte [Joh 7:48; 1 Cor 1:26; 2:18; Phil 3:7-9].

.32 Ille objectava, in ultra, que le condition de celles qui habeva devenite pelegrinos, habeva semper essite vil e miserabile e que le pelegrinos grandemente ignora le tempores in le quales illes vive e mesmo illes care de comprension in tote le scientias natural.

.33 Si, ille me interteneva longemente super multe altere cosas, le quales io non ha tempore hic de contar. Per exemplo, in re le vergonia de seder a gemer e a se affliger a causa de un sermon, e le vergonia de retornar a casa in suspirar e in gemer. Ille diceva que il esseva un vergonia peter le pardono a un vicino a causa de insignificante faltas, o restituer lo que on habeva prendite illicitemente.

.34 Ille diceva assi que le religion rende un homine estranie al grandes del terra a causa de poc vitios (le quales ille appellava con nomines plus attractive) e que le fraternitate religiose face amar le homines le plus miserabile, e isto, in ultra de non esser avantagiose, nonne illo es un vergonia?.

.35 Christiano: ``E que diceva tu a ille?. Fidel: ``In le principio io non sapeva que dicer a ille, e pro isto io erubesceva, e ille pensava de haber me vincite. Finalmente, tamen, io comenciava considerar que lo que inter le homines es multo estimate, es plus tosto abominabile per Deo [Lc 16:15]. E io ancora pensava que iste Vergonia me dice certo lo que le homines es, ma ille non me dice lo que Deo o le parola de Deo es. In ultra io pensava, que al Die del Judicamento nos non essera destinate al morte o al vita secundo le criterios del spiritos fashionabile de iste mundo, ma secundo le criterios de sapientia e le leges del Altissimo.

.36 Ergo, io pensava, lo que dice Deo es le melior, mesmo si tote le homines del mundo es contra isto. In vider, alora, que celles qui se rende folle pro le regno de Deo es de facto le plus sage ante Deo, e que le povre homine qui ama Christo es plus ric que le homine le plus grande del mundo qui Le odia, io diceva: `Vergonia, parti de me, tu es le inimico de mi salvation: esque io deberea audir te plus tosto que le soveran Senior? Como poterea io reguardar Su facie quando ille tornara? [Mc 8:38]. Esque io deberea nunc vergoniar me de su vias e de Su servitores, e pois expectar me su benedictiones?'

.37 Sin dubita iste Vergonia esseva un grande scelerato. Io quasi non poteva plus liberar me de su compania, ille haberea sequite me ubicunque, e ille haberea continuate a susurrar a mi aures lo que secundo ille esseva le stultessa del religion. Finalmente io le diceva que il esseva inutile que ille continuava assi, nam justo le cosas que ille dispreciava esseva vero mi gloria! E assi ille partiva e io non videva plus iste homine importun.

.38 Quando io me liberava de ille, io comenciava cantar assi: Le probas que un homine incontra in obedir al vocation divin, es multiplice e jammais ultra su poter de resister los. Illes veni semper, e semper cerca facer cader le pelegrinos. alora, pelegrinos, sia vigilante, e resiste como homines!``.

.39 Christiano: ``Io es contente que tu assi coragiosemente resisteva a iste scelerato. Como tu diceva, io alsi pensa que ille esseva hardite a sequer nos per le vias, e cercar de facer nos erubescer ante tote le homines, illo es a facer nos erubescer de lo que es bon. Si ille mesme non haberea essite assi hardite, ille nunquam haberea probate facer lo que ille faceva. Vamos tamen resister a ille proque malgrado su bravadas, ille pote deciper solmente le stultes, e nulle alteres. `Le sage hereditara gloria' diceva Salomon, `ma le stultes obtenera solmente vergonia' [Prov 3:35].

.40 Fidel: ``Io crede que pro resister a Vergonia nos debe peter adjuta, a fin que nos sia rendite valente defensores del veritate super le terra. Christiano: ``Tu dice ben. Esque tu incontrava alcun altere persona in celle Valle?. Fidel: ``No, non io, nam io videva le lumine del sol durante tote le resto del via e mesmo per tote le valle del Umbra del Morte.

.41 Christiano: ``Isto esseva bon pro te. Pro me il esseva differente, proque si tosto que io entrava in le Valle, io habeva un terribile combatto con le inimico Apollyon. Si, ille me capeva e me fullava sub su pedes e il pareva que ille me haberea fracassate completemente. Alora le spada me glissava de mano e ille quasi me vinceva, ma io critava a Deo, e Ille me audiva e me relevava de tote mi penas. Pois io entrava in le Valle del Umbra del Morte, e io non habeva plus ulle lumine usque al medietate del via. Io pensava que ibi alcuno me occiderea, ma finalmente le sol se levava, e le jorno irrumpeva, e io poteva transir multo plus facilemente e quietemente.