19. Le Cena in le Casa Belle

.1 Nunc io videva in mi sonio que assi illes sedeva e parlava usque le cena esseva preparate. E quando illo esseva preste illes se poneva a dinar. Le tabula esseva fornite de nutrimentos grasse e de vino preciose, e tote lor conversation a tabula esseva in re le Senior del Colle, in re lo que ille faceva, e proque ille faceva lo que ille faceva, e proque ille habeva edificate ille Casa. Per lo que illes diceva io comprendeva que ille habeva essite un grande guerrero, e qui habeva luctate con ille qui ha le poter del morte, e le vinceva, ma non sin grande periculo pro se ipse, e isto me duceva a amar le semper plus [Hebr 2:14,15].

.2 Proque, como illes diceva, e como io crede (diceva Christiano), ille lo faceva con le perdita de multe sanguine. Lo que tamen le dava le gloria del gratia in tote lo que ille faceva, esseva su pur amor pro su pais. In ultra, il habeva alcunos inter su familia qui diceva de haber le vidite e parlate con ille sur le Cruce, tanto que ille pote testar con lor proprie labios, que ille tanto ama le povre pelegrinos, que le mesmo non pote esser trovate de Oriente a Occidente.

.3 In ultra illes dava un exemplo de lo que illes assereva in le facto que ille habeva se spoliate de su gloria a fin que ille poteva facer isto pro le povres, e que illes le audiva affirmar que ille non haberea habitate solitari sur le monte Sion. Illes diceva, in ultra, que ille habeva causate multe pelegrinos devenir principes quanquam de natura illes esseva nate mendicantes, nam lor origine esseva un cumulo de stercore [1 Sam 2:8; Ps 113:7].

.4 Assi illes conversava insimul usque al nocte tarde; e post que illes habeva se date al protection del Senior, illes se preparava a dormir. Illes albergava le pelegrino in un grande camera superior, cuje fenestras se aperiva in le direction del sol nascente; le nomine del camera esseva Pace, e Christiano dormiva ibi usque al parer del jorno,

.5 e alora ille se eveliava e cantava: ``Ubi es io nunc? Esque isto es le amor e le cura de Jesus pro le homines que pelegrino es? Qual providentia! Qual pardono! Io jam habita proxime al Celo!.