15. Un agradabile refugio

.1 Inde io cercava de vider Christiano, e ecce ille camminava sur le Colle. Ille primo curreva, pois ille camminava, pois ille scandeva sur su manos e genus, a causa del asperitate del placia.

.2 Ora, circa a medietate del cammino verso le culmine del Colle, il habeva un agradabile Refugio, facte per le Senior del Colle, pro le refrescamento del viagiatores fatigate. Christiano attingeva ille placia, in ubi ille se assideva pro reposar.

.3 Alora ille extraheva de su sino le rolo, e ille legeva lo que in illo esseva scripte pro su proprie consolation; ille, in ultra, se complaceva in reguardar de novo le belle vestimento que le esseva date apud le Cruce. Assi, in iste stato de satisfaction, ille se addormiva in un somno profunde le qual le deteneva ibi usque al nocte. Dum le somno le rolo glissava foras de su manos.

.4 Ora, durante su somno, un homine veniva a visitar le, e ille le eveliava e diceva: "Va al formica, oh indolente, considera su mores, e deveni sage! [Prov 6:6]. Alora, a ille parolas Christiano tosto se levava e se hastava a reprender su via, e ille non plus se haltava usque al culmine del Colle.