12. Tres homines dormiente

.1 Alora io videva in mi sonio que, in prosequer su cammino, Christiano perveniva a un profunde vallea, in le qual, un poco a latere del strata ille videva tres homines profundemente addormite, incatenate con pedicas. Le nomine del prime esseva Simplice, del altere Indolentia, e del tertie Presumption.

.2 In vider les, Christiano se approximava a illes, in le spero de eveliar les. Alora ille critava: Vos es como illes qui dormi sur un mast [Prov 3:34], proque le Mar Morte es sub illes, un mar que non ha fundo; evelia vos, ergo, e veni via. Sia ben disposite, e io vos adjutara a liberar vos de vostre pedicas.

.3 Ille les diceva alsi: "Si ille qui vaga como un leon rugiente se approximarea, vos certemente devenirea un preda pro su dentes [1 Pe 5:8].

.4 A isto, le tres personas le reguardava e comenciava responder assi. Simplice diceva: "Io non vide alcun periculo. Indolentia diceva: "Lassa nos dormir ancora un poco. Presumptuose diceva: "Omne botte debe star erecte sur su proprie base: que altere responsa io te debe dar?. Con isto illes recomenciava dormir, e Christiano repartiva per su via.

.5 Christiano, tamen, esseva multo disturbate in pensar que homines in tal periculo poteva assi negliger le gentilessa de qui offereva gratis de adjuvar les, sia eveliante les, sia consiliante les, sia essente preste a liberar les de lor pedicas.