Hein Godenwind de Admirol von Moskitonien/Vorop: Hamborg de Boos!

Sommertag weurt, Sünndag weurt un Scheunwedder weurt ok.

Hamborg harrt bannig mooi un weur Boos op all de Hellgen. De Hamborgers harrn dat so hild as de Finkenwarder Fischers in de Schullntied oder as de Veerlanner Burn in de Eerbeertied oder as de Jungens von St. Pauli in de Domtied: se stecken jemehr Nees in jeden Pott, de twüschen Lübeck un Bremen to Für kreegen weur, un keeken öber jeden Tun, de twüschen Ülzen un Husum in Sicht keem.

Jem heur de Elw von Launborg bet hendol no bat Buten-Fürschipp, bat op den halben Weg no Helchland to Draggen licht, jem heur de Nordsee von Röm bet Borkum, de Ostsee von Warnmünn bet rop no de Flensborger Föhr.

Jem heurn de Dieken von Veerlannen bet Ditmarschen, de Bargen von Geesthacht bet Schulau, de Heiden von Lünborg bet Bremervör. De Sassenwohld heur jem liek god as de Bickbeernsweiz. Jem heurn de Knicken un Redders von ganz Holsteen, jem heurn de Alster, Est, Lüh, Stör, Ost un Eider.

Op dat Moor jogen se de Kiwitten op, op de Geest de Hosen, op de Watten de Meuwen, op de Dieken de Ossen, op de Heid de Snucken, op de Dörper de Fleegenweerten un Kellners: de opt meist: de Rocksniepels flogen man so hen und her, as wenn se een Taifun to öberstohn harrn.

Hamborgers allerwärts! To Wittenbargen legen se nokt bi de groten witten Fürtorns, to Wedel högen se sik öber den dicken utstoppten Seeräuber, den Roland, op den Süllbarg und bi Kreuger petten se een af, jümmer links um den Pieler, bi Hogenbeck leeten se sik de Elefantenküken wiesen, in Mölln stunnen se vor Uhlnspiegel sien Graffsteen still, op de Peut sehn se Miß Elvira ut Barmbek mit ehrn Luftballong opstiegen, to Büsen sochen se Tjark Dusenscheun sien Wustfobrik no, in Radbrook kloppen se bi Vadder Ast ant Finster un melln sik vor de neuchste Spreekstunn an, op Finkwarder leeten se sik de dreuchten Scharben smecken, in Bardowiek freugen se driest mol, wat de Bull moken da, un in Buxthud gungen se sogor mol bi den verdübelten Smid vor, ober: honni soit qui mal y pense!

All dat Land un all dat Woter, mit Hüs un Scheep, mit Bäum un Seils, mit Dieken und Dünungen, nehmen se mit getrosten Sinn un breete Ellbogen in Hür und Pacht un brochen Larm un Gesang, Lachen un Leben un Geld unner de Lüd un in de Dörper. Allerwärts harrn se dat Seggen.

Hamborg weur Boos.