Bello de Hund/Kapittel 21

   Nu was ick achtien Jaar, un levensatt;
Een olde Hund; well kunde mi gebruken?
Mugd' ick ook vleijen of mi nedrig duken;
Nicks dögd' ick mehr so min in Dörp as Stadt,
Um Huus un Hof vöer Deven to bewaken
Un ook mit mine Künsten to vermaken. —
Van jeder een gestöten un geslagen,
Sag mi een Kind mit eenen Knaaken dragen,
He lockde mi döer sinen Krinteboll,
Ick vöelde mi van binnen al wat holl;
Un vöer een Brockje leet ick geern mi plagen,
Volgd' hum ook na bet an sien Döer;
Doo kwam de Meid un maakde groot Gewöer,
Wat sulld' ick doon? — Ick leet mi recht bekiken,
Un mit Geduld mien kruse Vell bestriken;
Dit was mien Glück: — se hadde swartte Haar
Nett so as ick, doch sünder Krüllen,
Mit Panperlotten deed se se uprullen.
Ick wurde half geschoren noch den sülfden Dag,
Un Söndags, in de Karke, jeder sag
Mien Haar vöer 't Höefd van Jüffer Trientje Mullen.