Aesop a tháinig go h-Éirinn/Iupiter agus an Bheach

by Aesop

[ 20 ]

25.—IUPITER AGUS AN ḂEAĊ.

---

Ṫug beaċ taḃarṫas do Iupiter, .i. raint meala ’na criaṫar. Ḃí sé ċóṁ buiḋeaċ san di go ndúḃairt sé léi a roġa aisce d’iaraiḋ air agus go raiḃ sé le fáġail aici. D’iar sí air, an t-é go gcuirfaḋ sí cealg ann go mba ṫrúig ḃáis dó é. Ba ḋeacair leis-sin an aisce sin do ṫaḃairt do ṗéistín ċóṁ mioscaiseaċ, gan cosg éigin do ċur léi ann. “Tá do ṁian agat,” ar seisean, “aċt seaċain! Beiḋ sé ’na ṫrúig ḃáis agat féin leis, mar fágfair an ċealg.”

An Múineaḋ.

Is olc í an ṁioscais. Ar nós na ceilge agus na beiċe, is pian í do’n t-é ar a n-imeartar í agus is bás í do’n t-é imrean í; .i. bás an ṗeacaḋ ṁairḃ.

“Tiġean an ḃréag tímpal.” Fillean an ṁailís sa ċúl uirṫi féin.

An ḟaid a ċruinníġean an ḃeaċ mil bíon an raṫ uirṫi. Ní túisge ṫiomáinean sí an ċealg ’ná ’tá deire léi.