V noci
Připił na strowje běch nowoh' lěta
a so lehnył... Z bědneho pak swěta
spar mje z křidłom lochkim njepozběže
k njebju do tych sonow rajskej´ chěže.
Ćežke přez wutrobu žołmowachu
mysle mi, spar z wóčka rozpłóšachu:
Dawny wosud mojoh' ludu ržeše
přez dušu a bólnje wožiwješe.
"Hórki kěluch dopiła šće do dna
njesy, łužiska mi zemja ródna?
Maš šće městačko na honach, w holi,
kotrež nježaruje w němej boli?
Ludo wbohi, ćerpjerjo ty sławny!
Změješ mocy, dale statok dawny
škitać, dzěćom, dzěći dzěćom
wotkazać, dońž kłosy zrawja z lěćom?
Změješ mocy, rěč a wašnje serbske
wuchować, tych wótcow kubło herbske?
Njecofnješ, když znowa přichod hruby
wótřić na tebje sej budźe zuby...?"
Njemjěr ćěsnješe mi dušu moju,
stysknosć ryješe w njej w dźiwim roju;
krej přez žiły šumješe mi z błyskom,
puknyć wutroba so chcyše z styskom...
Zhrabach z łoža so. "O słyšće w pěsni,
njebjesa, štož stysknu dušu ćěsni! -
Božo, z ruku sylnej lud mój škitaj! -
Switaj, złotej swobody dnjo, switaj!"
- Author: Jakub Bart-Ćišinski (public domain)
- Source: http://www.obrys-kmen.cz/ADLAN/D3/clanek4.html