Strana Mirinê

by Celadet Alî Bedirxan

Piyana jiyana min hêj tejî û dagirtî şikiya
Emr û hestiyên min pê keserên giran heliya.
Hêstir û girîn, ax û zarîn,
Ji derdê mirinê re ne tu derman in.
Siha mirinê bi ser serê min de tê;
Saeta min a dawîn lêdide;
Mirininê li nêzîkî min kiriye;
Xuya ye; ez ê bibim mêvanê ax û qebrê
Ma ez çi bikim?
Tiştek li destê min nemaye
An girîn, an stran û dilxweşî.
Ez ê bistirêm !…
Ko hêj dest û tiliyên min,
ji darê tenbûra min hê sar ne bûne.
Ez ê bistirêm !…
Mirin min dixapîne û dilorîne;
Ez bûm, cîranê mirinê;
Dengê wê ê zîz û giran tê;
û dikeve guhê min,
Gava saz dişkê ;
Teqîn jê tê ;
Mîna teqîna tifingekê.
çira berî mirin û vemirandinê,
Bi şewq û lehba xurt dibiriqe;
Roj berî roavayî
Hîn mezintir û pehintir dibe.
Bi tenê em; însanê qels û reben
Li ber mirinê,
Hîn feqîr û belangaztir dibin,
rojên xwe ên borî tînin bîra xwe,
û wan dihejmêrin;
Ax û ofa dikin û didin girî
Ma rojên borî çi ne?
Ma kengê hêjayî girîn û hêstir in?
Rojek e, dîsa rojek e;
Saetek e, dîsa saetek e;
Yê ko tê mîna şev û roja borî ye.
Carna êş û xebat û kêf û şahî;
Carana ax û of û girîn;
Carna di nav gul u gihê,
Carna di nav ax û herî;
û dawî…
şeva tarî bi ser me de tê.
Yên ko ji nezanî û timakariyxwe
Dest davêjin salên berî û rojên borî
û wan roja di bîra xwe tînin
Destê xwe vedikin û parsekiyê dikin;
Wê bibînin
Emrê çûyî venagere; rizqê çûyî na ye dewsê;
Wê seh bikin;
Hêviya wan vala ye û mirada wan bê xeyr e.
Jo bona min
Ko tu cara rehê xwe erdê ne da
çûyîn; bê girîn û zehmet e;
Ez ê herim
Mîna pelekî sivik
Ko ba ji darê diweşîne
Ez ê herim bê ax û zarîn;
Bê şîn û girîn.
Girîn û hêstir ji bona çi?
Ez ê herim!
Mîna ba û bablîsokê,
Mîna av û ronahiyê.
Xwedê dilê min
Li ser sindiyana jiyînê danî;
û bigirane û zompên qehr û xweşiyê
Lê da.
Qehr û qîmeta saxiya min çi ye?
Dilê min ji dinyayê sar bûye;
Lê ez qedrê jiyîna xwe hêj digrim
Heta ko bikarim
Li ser rêka hêja bimirim;
Xwe bidim kuştin.
şeva tarî bi ser min de tê.
Ez mêvanê gor û tirba me;
Lê ez ê bistirêm!
Ko hêj dest û tiliyên min,
ji darê tenbûra min sar ne bûne.
Ez ê bistirêm!….
Berî mirinê
Ax û zarîn, şîn û girîn ji bona çi?
Ez ê bistirêm!
Ko hêj dest û tiliyên min
Ji darê tenbûra min sar nebûne.
Ez ê bistirêm!
Strana azahî û serbestiya welatê xwe,
û dengê stran û tenbûra min
Li çiya û zinara,
Li deşt û zozana;
Wê deng bide