Soederberg Jesus Barabbas Capitulo 4

Capitulo 4

Le populo de Alexandria me pareva innumerabile como le sablo in le mar e le stellas in le celo, e io non sape si il ha alicuno qui tentava contar les. In un vetere dictionario de conversation in germano, que io ha, il dice que le urbe in le tempore habeva 600 000 habitantes. Si, io pensava assi, e un poco plus! (Ma como on les contava tanto longemente postea, mesme sape le diabolo. Ha on contate le testas de mortos in le terra?)

Nos judeos constitueva al minus un tertie del population del citate. Le majoritate de illes, naturalmente, esseva povre, ma diligente e contente de pauco. Multe esseva prospere o fortunate, como le oncle Ephraim, e alicunes colossalmente ric. Le plus ric esseva nominate Alexander e ille esseva le director general de doana. (Isto significa, ille non esseva un official, como un director general svedese, ma le chef de un consortium de financieros, qui arrentava doanas. Iste branca commercial, como on sape, non esseva considerate multo alte inter judeos pietose, ma pro Alexander, qui habeva decorate novem portas del templo de Jerusalem con auro e argento, un exception esseva facite.)

Alexander esseva un del amicos de oncle Ephraim, assi que io esseva sovente con ille e con su fratre Philon, qui esseva un professor de philosophia multo respectate e qui durante plure annos esseva mi inseniante. Il es ver que le populo simple e dismodate pensava que ille se habeva immiscite su fide infantil con totalmente troppo de philosophia platonic de ultime moda e incomprensibile, ma le juvenes studiante le admirava calidemente, e il habeva quasi tante numerose grecos como judeos que sequeva su cursos.

Pro le resto, il esseva certemente le grecos qui dominava le citate. Le romanos qui esseva ibi – in principio le officieros e le soldatos – faceva se honor de parlar greco e anque non differeva multo del grecos. Le egyptios non esseva vidite multo. Illes habeva essite pulsate a un angulo longe in le sud-occidente e habitava ibi sin esser vidite, excepte le prestres, qui remaneva in alte dignitate.

(Le grecos e le romanos in ille tempore habeva le mesme veneration pro »le sagessa de Egypto» como multe folle anglese e americanos hodie, in principio le feminas, naturalmente, ha le »sagessa secrete del indianos».)

Mi studios, naturalmente, se concentrava primarimente al apprender greco -- ver greco, como illo esseva scribite e parlate per le mundo educate, non le greco pidgin parlate in le oriente, anque in casa in Galilea per circa medio del population, e que io sapeva de infantia. Io anque apprendeva le latin, proque le oncle Ephraim credeva que un juvene qui voleva facer su fortuna in le mundo deberea saper le lingua parlate per le principatos del mundo. Plus tarde, como io jam mentionava, io poteva attender le lecturas de Filon in philosophia. Illos me interessava multo, e io imaginava que io los comprendeva. Il es tanto facile in ille etate!

Incidentemente, le oncle Ephraim anque me occupava in su officio, ubi mi labor consisteva in principio de colliger transcriptos, ma ubi, incidentemente, io habeva le occasion de familiar me con tote le ramos del grande negotio. Le major articulos publicate del negotio esseva nostre scriptos sacre in traduction grec, pro que il habeva grande mercato inter le multitude de judeos in Alexandria e tote le mundo, qui non poteva parlar un parola hebree e pro le resto anque inter grecos e mesmo romanos. (In le occidente on habeva devenite plus fatigate de su vetere deos, e in vice de illos le religiones oriental habeva devenite in moda.)

Ma le libros esseva un commoditate multo car in ille tempore, e le collectiones complete del »Scriptos» quasi nunquam esseva realisate excepte secundo un ordine de un o un altere synagoga. Alteremente cata scriptura particular esseva vendite separatemente, e le requesta de illos esseva naturalmente multo differente. Le libro de Job e le Predicator esseva inter le plus vendite, sovente insimul con contra-scriptos polemic, que esseva includite in le mesme volumine e assi includite in le libro ora appellate le Biblia. Le parve libro super le aventuras del propheta Jonah esseva un lectura popular de amusamento.

Ma in le major parte del toto, un parve scriptura appellate le »Revelation de Daniel», un extracto de un del grande libros prophetic, ubi esseva laudate le proxime fin del epocha presente, e de un Messia appellate le Filio del homine, qui venirea super le nubes del celo con grande potentia e gloria, pro batter a terra le nationes e pro dar le populo de Israel le domination super le terra pro sempre. A causa del grande demanda nos poteva vender le parve scriptura de precio multo basse.

Plus, il habeva un peculiaritate particular de iste scriptura, que merita esser considerate. Durante que le initio e le fin del libro de Daniel, de ubi illo esseva prendite, esseva scribite in hebreo, como nostre altere scripturas sacre, le partita medie (e le revelation del »Filio del homine») esseva scribite in arameo.

E isto significava que necun de nostre scripturas sacre esseva tanto cognoscite e legite in tote le stratos del gente judee como illo, non al minus in Palestina, ubi illo esseva legite in le lingua original. Le altere scripturas esseva generalmente plus cognoscite per le commentarios del rabbis, ma »le Revelation de Daniel» tosto esseva legite per cata judeo mesme, e illes qui non poteva leger habeva audite lo leger per alteres.

In addition de nostre scripturas sacre, le activitates de publication de oncle Ephraim includeva quasi tote le brancas del litteratura, del obras le plus seriose scientific al consilios e instructiones le plus equivoc pro le amantes del autora Elephantis, parve manuales de interpretation de sonios e astrologia, e mesmo libros de cocina.

Como io jam mentionava, le religiones oriental habeva devenite fortemente al moda inter le grecos e mesmo inter le romanos. Quando un pagano deveniva spiritualmente inclinate -- »pneumatic», como illo esseva appellate, ille non comenciava con ardente devotion invocar Zeus o ulle altere de su deos antique, ma in vice se converteva al culto Isis, al mysterios de Attis o al religion mithraic. Etiam le labor missionari del judeos habeva grande successo, ma illo habeva, in tanto que io poteva trovar, vidite su dies melior.

Nostre religion non poteva promitter ulle cosa definite super le resurrection e le vita eterne e pro isto illo jam comenciava remaner retro in le competition. Nos judeos non habeva un mangiar sacre, como le religion de Mithras, ubi le credentes in forma de pan e vino esseva permittite mangiar le carne e sanguine de deo, e a causa de isto devenir involvite de su immortalitate. Neque nos, como le religiones Isis e Attis, habeva alicun deo morte e levate, cuje morte es plangite con miseria e lamentation de corde, e cuje resurrection in le tertie die postea esseva salutate con acclamation tempestuose del celo.

E nos non habeva ulle divinitate feminin e ulle imagines miraculose del Madonna de Isis con le parve infante Horus in su bracios, al qual le credentes, particularmente le feminas, poterea conversar con tote lor grande e parve problemas. In breve, nos non habeva sequite nostre tempore. Nos mesmo non habeva un bon inferno pro espaventar. »Felice es illes qui crede, ma que arde tote le alteres in le foco eterne!» audiva io longe tempore un famose propheta (io non memora le religion pro que ille agitava) vociferar sur tote le stratas e placias de Alexandria. Tal medios potente de persuasion non habeva nostre rabbines al disposition.

Apollos, mi companion e bon amico de viage, celebrava curte post nostre arrivata in Alexandria su maritage con le belle Rachel, qui del resto esseva nepote de Alexander e Philo, e io attendeva le maritage, que esseva celebrate secundo le vetere costume judee con cantos e dansas del Cantico de Salomon. De le dinar de marito io ancora me rememora un altere grande platto de argento con homaros colossal, un delicatessa que io non habeva jammais gustate antea, e que in mi virginitate io pensava esser prohibite a nos judeos, proque illo debe esser considerate como »toto lo que in lacos e fluvios, que non ha alettas e scalias». Ma in Alexandria on non prestava grande attention in tal bagatellas como in casa in Palestina, e le oncle Ephraim calmava mi ponderationes religiose:

-- Moses nunquam haberea prohibite nos mangiar homaro, si ille habeva gustate lo solmente un vice mesme. E inter alia, non ha le homaro scalias? Reguarda iste plancas, ben pote los esser appellate scalias! Io es un judeo juste, ma sempre il debe haber moderation in toto!

Le theatros e altere placeres public esseva simile al homaro: il non esseva considerate appropriate pro le judeos pietose e juste de vader al circo o al theatro, ma il eveniva que on lo faceva in omne caso! Apollos e io esseva in iste caso nulle exception rar; nos nos amusava stupendemente.

Nos videva multe comedias per Menandros, que nunc ha essite perdite, e que esseva considerate antimodate, ma qual on poteva gauder in omne caso, quando ille jocava in le scena prime del mundo per le plus grande comedianos que jammais existeva. Io habeva minus placer in le vetere tragedias classic, proque io non ha jammais essite particularmente musical.

Il es, on habeva mittite un bon amonta de musica in illos, grande arias de bravura e simile, assi que durante le tempore illos habeva devenite un sorta de opera. Ma totevia, il se trovava difficile a competer con pantomimas legier, con decorationes e vestimentos splendide, ubi on poteva vider palatios ardente e grande battalias e elephantes que dansava sur linea e con farces moderne, naturalmente como grande porcherias.

E post le theatro – que sempre jocava in medio del die, in brillante lumine del sol – tu poterea haber un melior dinar in un del elegante restaurantes del luxo del metropole del mundo, ubi magos, athletas nigre, dansatores de ventre e altere artistas del varietate amusava le invitatos.

E le amor -- le prime amor! Ah, io poterea plenar un tote libro con le memorias de mi annos felice de universitate in Alexandria! Ma post que iste parve scriptura debeva esser super mi cognoscentia insignificante con Jesus, qui nunquam habeva le opportunitate a viagiar a Alexandria, io debe tentar formular me brevemente.

Durante le cinque o sex annos que io passava in le metropole del mundo, io naturalmente excambiava litteras regularmente con mi patre, qui me manteneva informate de eventos in le casa, e in nostre familia e in general.

In un de su litteras, mi patre annunciava que le procurator roman, qui appoiava mi oncle Josef como prestre principal, e pro qui nos pro isto quasi habeva sentite un sorta de sympathia, habeva recipite su resignation e esseva succedite per un certe Pontius con un supernomine Pilate, de qui nulle homine habeva audite.

(Le oncle Ephraim habeva vermente audite que le Pontianos esseva un vetule e nobile ma troppo premeditate familia patricie, e si le nove procurator pertine a illo, extortiones e robamentos poterea ergo esser expectate in un grande scala. Ma ille poteva anque esser un nove-ricco, que non esseva un pecia melior!)

In un altere littera – le ultime que io de ille recipeva durante mi resto in Alexandria – mi patre, qui ancora esseva longe de un vetule homine, scribeva que in par annos su sanitate habeva lassate multo pro esser desirate, e que ille sentiva su fortia de vita exhaurir. Post haber legite isto, io erumpeva in lacrimas violente, e nos nos determinava immediatemente que io viagiarea a casa.

E al fin de su littera mi patre scribeva:

»Hic in Galilea ora appare un nove 'barabba', e pote tu divinar qui ille es? Ben, il non es plus que Jesus, filio de Joseph, le mason, qui tu ja rememorara, le fratre le plus vetule de tu amico Simon.»

(»Barabba», isto vole dicer, »filio de patre», esseva un supernomine que nos judeos habeva le habitude de usar del messias false, qui se appellava »Filio de Deo», e con irreverente familiaritate parlava del Supreme le Plus Alte como su patre.)