Soederberg Jesus Barabbas Capitulo 12

Capitulo 12

»Le autumno ha arrivate, audi le tempestas rugir» -- Deo mie, non esseva heri que nos cantava iste canto in le schola con voces false e innocente! -- le pluvia flagella le vitros, e le amico Kasper deveni plus e plus pneumatic e irritabile. »Le cygno prende congedo e le hirundines fugi» -- si, illes lo ha facite ja de longe tempore, nos es jam in octobre. Kasper non progrede con su pictura de altar. Ille finalmente ha decidite que illo representara Jesus e le peccatrice, benque Josef Marin ha prophetisate que nulle ecclesia rural in Svedia o in tote le mundo volera un pictura de altar con iste subjecto. Ma Kasper non se cura; si le rusticos non vole su pictura, ille facera un grande ruito in le jornales (ille es bon amico e fratre con plure centos de jornalistas) e postea ille probabilemente potera vender lo e obtener un bon precio. Ma naturalmente, illo es a pena comenciate ancora! Per le resto, ille ha imaginate que tote le colonia svedese hic in le Åboulevard octanta-octo sera includite in le pictura. Ille ha pensate de pinger se mesme como Jesus, ma naturalmente non un portrait realista, sed plus tosto como ille pensa que tanto ille como Jesus deberea apparer. Isto es un manifestation del aspecto ideal in le natura de Kasper; ille volerea voluntarimente esser como ille crede que Jesus esseva. Io essera un scriba (si, justo un belle scriba!) e Josef Marin, qui non bibe, essera un phariseo. Le peccatrice sera naturalmente Irma Jensen.

Si io organisarea un parve dinar pro allegrar Kasper? Anque Marin poterea beneficiar de liberar se del pulvere de libros pro un momento, vestir se como un gentleman e biber alcun bicarios de mi bon vetere burgunder, como dice le danese. (In svedese, on lo appella bourgogne.) »Il es dominica deman, vostre majestate!» como le panetero Lindfelt diceva al defuncte rege. Isto es ben appropriate.

Quando io arrivava a Josef Marin pro invitar le, io le trovava implicate in un discussion animate con le studente Kristensen. Le juvene Kristensen ha devenite terribilemente interessate in Jesus desde ille vice in septembre, quando ille comprava le lexico de Grimm de Josef Marin. Ille ha negligite su studios theologic e in loco ha legite un grande quantitate de libros super le »problema de Jesus», como ille lo appella, de Georg Brandes e Ditlef Nielsen e altere docte doctores, e ora ille ha arrivate al mesme conclusion que Irma Jensen, con qui ille etiam sympathisa caldemente in altere aspectos, a saper que Jesus nunquam ha existite.

– Si, senior Kristensen, diceva Josef Marin, illo appare indubitabilemente un poco suspecte con iste cosa. Le christianismo ha in toto le essential prestate su mythologia ab le religiones antique de salvation e de mysterios, ab le culto de Attis-Adonis, le mysterios de Mithra, le religion de Isis, pro mentionar solmente le plus importante, e »le moral christian», como on lo trova exprimite principalmente in le Sermon super le Monte, es un presto ab le litteratura de devotion judaic tardive. Le prestos e le similitudes in iste caso es numerose e frappante e forsan appare le plus forte in un parve scripto pharisaic edificante con le titulo »Le duo vias», que esseva directemente annexate per le christianos e includite in un scripto paleochristian appellate »Le doctrina del dece-duo apostolos». Il pare mesmo que il non haberea spatio pro un Jesus historic in le christianismo, e il non es facile vider qual contribution personal ille haberea date de facto al religion que non mesmo porta su nomine ma in loco de illo, e con ration, ha essite nominate post le figura mythic de Christo, que habeva existite in le fide popular e in le phantasia del poetas longe ante su tempore.

Ma il ha un differentia totevia inter le christianismo e le religiones de salvation del antiquitate, e isto un differentia multo remarcabile! Le credentes de Attis-Adonis non se imaginava -- que nos dice al tempore de Nero o Vespasiano, quando le christianismo primo pare haber comenciate a devenir cognoscite in circulos plus large -- que lor deo salvator tote recentemente, solmente trenta o quaranta annos retro, habeva vivite hic super le terra como le filio o filiastro de un povre artisano, sub un nomine assatis ordinari in su populo e su tempore, e que ille pro un ration o un altere habeva essite condemnate a morte e executate per un governator provincial roman nominate e ben cognoscite in su tempore. Le credentes de Isis anque non se imaginava que le dea tote recentemente -- solmente trenta o quaranta annos retro -- habeva vivite hic super le terra in circumstantias misere como le sponsa de un povre artisano e habeva parturite a ille plure infantes, de quales un postea se trovava esser le filio del deo supreme. Solmente le christianos habeva tal ideas bizarre, e iste ideas debe haber originate de un maniera o un altere.

Que nos ora face un parve experimento mental! Suppone que in nostre tempore comenciava apparer un religion cuje adherentes e predicatores predicava re un nove deo salvator, qui trenta o quaranta annos retro -- dunque alicubi in le tempore de Oscar le Secunde -- habeva vivite hic super le terra, per exemplo in Småland, sub le nomine assatis ordinari Anders Fredriksson, e qui secundo lor information habeva essite injustemente condemnate a morte e decapitate. Ora certemente, con le medios statistic de nostre tempore -- registros de population, reportos policiari, vetere jornales e cetera -- le existentia o non-existentia historic de Anders Fredriksson esserea facile a constatar, ma nos pote ignorar isto. Como pensarea personas educate e judiciose in nostre tempore -- per exemplo vos e io, o le archiepiscopo de Uppsala -- re iste nove religion e le assertiones del credentes que Anders Fredriksson in le presentia de testes credibile habeva resurgite del mortos e ascendite al celo e assi se habeva monstrate esser le filio de Deo? Nos forsan considerarea iste nove religion como le superstition le plus grosse e le plus contemptuose que nos ha jammais audite, ma nos difficilemente lo attaccarea con le argumento que Anders Fredriksson nunquam habeva existite. Nos plus tosto considerarea le existentia historic de Anders Fredriksson como un premissa quasi necessari o al minus altemente probabile pro le emergentia de un tal superstition.

Nos pote lassar de latere quante adherentes le credentia in le resurrection de Anders Fredriksson ganiarea in nostre tempore, ma lo que es certe es que duo mille annos retro illo haberea habite chance assatis bon pro un diffusion extense. Jesus non esseva de longe le sol propheta e thaumaturgo qui on credeva haber resurgite del mortos. Il habeva multes!

Hic io non poteva abstiner me de facer un parve interposition.

-- Ascolta Marin, tu forsan anque memora le thaumaturgo Boltzius de tu infantia -- e mi juventute -- in le annos octanta? Ille non esseva decapitate como tu Anders Fredriksson, e ille anque non habeva facite alicun mal, viste que io sape, ma al contrario ille habeva curate multe maladias per precar e imponer le manos e per unctar les con oleo rancide. On diceva que ille anque tractava le regina Sofia, e le prescribeva sequer Jesus in le maniera de cavalcar un asino durante un medie hora cata die. Le rege Oscar comprava un parve asino docile e benevolente de Hagenbeck in Hamburg, super le qual le regina cavalcava alicun tornos circum le corte cata die durante un longe tempore, e on dice que illa realmente se sentiva multo plus san post iste cura. E si ora Boltzius habeva vivite in le Oriente in mi tempore...

-- In tu tempore?

-- Io voleva dicer duo mille annos retro -- ille probabilemente haberea potite esser nominate Messia e Filio de Deo e resurgite del mortos e ascendite al celo, justo como multes alteres. Como tu mesme dice, isto non esseva tanto inusual in ille tempore. Ma pardona me pro interrumper te!

-- Si, continuava Marin, nunc nos forsan ha arrivate al puncto ubi nos comprende que le historias incredibile que le evangelios ha presentate re Jesus non constitue un prova de probabilitate que ille jammais haberea existite, ma plus tosto le contrario. Dunque il pote valer le pena examinar los un poco plus de proxime.

Ora il debe esser naturalmente immediatemente recognoscite que le evangelios non es precisemente fontes historic de prime rango. Lor autores es anonyme e incognite, ben que le ecclesia postea les ha date nomines per conjectura; illes pare haber pertinite al secunde e tertie generation del congregation paleochristian, e assi illes non ha vidite o cognoscite Jesus ipse, ma ha scribite lor narrationes partialmente secundo rumores, partialmente secundo fontes plus vetere, nunc perdite, del quales secundo le parolas introductori al Evangelio de Luca habeva existite »multes» -- un information que Voltaire considerava esser le sol de alicun valor historic in ille scripto...

Lo que in particular ha rendite le evangelios suspecte como fontes historic es lor effortio evidente de facer »le prophetias» realisar se. Si on vole trovar alicun tractos historic in le evangelios, on debe dunque initialmente concentrar se sur le partes ubi le evangelistas non ha succedite a facer le material de facto que illes possibilemente habeva concordar con le prophetias.

Primo, il es notabile que le Jesus del evangelios es evidentemente un galileo. Galilea esseva in ille tempore un constante focar de turbulentia, le puncto de partita pro incessante turbulentias messianic e tentativas de rebellion. Ma le prophetias non sapeva nihil re un Messia galilean; lor Messia deberea esser del tribo de Juda e del linea de David. Nemo dunque poterea facilemente haber le idea de facer un Jesus-Messia inventate un galileo. Le Jesus del evangelios mesmo polemisa directemente contra le assertion del prophetas que le Messia deberea esser »filio de David» -- un tracto que difficilemente pote esser inventate. Il pare assatis curiose trovar in Mattheo e Luca, qui ha includite iste polemica contra le »filio de David» ab Marco, longe genealogias ubi Jesus es facite un descendente de David. Coherentia e consistentia non es precisemente inter le punctos forte del evangelios. Ma in tote caso, il pote esser que iste genealogias ha essite addite multo plus tarde. In omne caso, un figura de Messia inventate nunquam haberea date loco a tal contradictiones; illo haberea essite completemente facite secundo le forma del prophetas.

Ma le tentativas del evangelistas de facer le prophetias realisar se frustra ante toto sin sperantia super le differentia absolutemente fundamental inter le Messia del prophetas e del credentia popular e lor proprie Jesus. Le Messia del prophetas e del credentia popular deberea ante toto liberar Israel e conducer lo al victoria super le »nationes» -- le »gentiles», como on los appella hodie. Le Jesus del evangelios pare, al minus durante un lectura superficial e conventional, haber completemente lassate iste carga. Si on examina plus attentivemente, on certe obtene un suspicion ben fundate que ille realmente ha facite un tentativa de resolver lo, ben que le tentativa pro dicer assi se arresta al entrata, lo que probabilemente es le ration natural pro que le evangelios ha si poc a dicer re iste cosa, non multo plus que le parolas »rege del judeos», e alicun altere notas fragmentari o facilemente ignorate.

Como Messia in le sol senso in que le parola esseva usate in su tempore, le Jesus del evangelios ha dunque essite completemente fallite, e non esseva un Messia fallite que le prophetas habeva predicite! E quando le evangelistas a lor torno ha fallite si completemente in lor tentativas de facer le narrationes re Jesus corresponder al prophetias, le causa probabilemente es que illes esseva ligate per un realitate historic inexorabile, que illes poteva adjustar un poco in alicun detalios, ma non in le cosa principal ipse.

Pro celar le fallimento total de lor heroe como Messia e pro assi dicer coperir le retirada, le evangelistas ha essite fortiate a recurrer al exitos le plus desperate. Illes le face prophetisar su proprie suffrentia e morte -- le plus evidente »vaticinium post eventum». Illes le face tentar in van persuader su amicos e adherentes le plus proxime que ille non va a Jerusalem pro abatter le inimicos de Israel ma pro esser executate como criminal. O su poter de persuasion in iste caso debe haber essite tanto povre como illo pote esser supponite haber essite considerabile in altere casos, o su amicos le plus proxime debe haber essite idiotas complete; mesmo post su morte le Evangelio de Luca face alicunes de illes dicer: »nos credeva que ille esseva le qui liberarea Israel».

Post primo haber congregate grande gruppos de adherentes con le credentia que ille esseva le Messia, Jesus dunque, quando ille con su gruppos se approchava a Jerusalem, les haberea informate que illes se habeva equivocate. Si, toto pote esser explicate, e forsan illes credeva que ille jocava.

Lo que le evangelistas ha tentate hic es un salto mortal, que per le natura del cosa debe devenir un capriola. Ma que poteva illes inventar? Si, illes non mesmo habeva besonio de facer se iste question -- illes non habeva besonio de inventar alicun cosa plus, lor carga esseva solmente reproducer e fixar in scriptura lo que on credeva re Jesus in le congregationes paleochristian al quales illes pertineva, e in iste caso on debe probabilemente considerar los como digne de fide. Esseva le credentia re Jesus que habeva facite un salto mortal. Le evangelistas solmente habeva a registrar lo, lo melio que illes poteva.

Quando Jesus se monstrava minus prospere in su rolo original, il se tractava dunque de dar le un altere. Como Messia in le senso currente del parola usque alora ille non poteva plus esser usate. Il se tractava dunque de mitter un nove senso in le vetere parola. »Su regno non esseva de iste mundo.» Non habeva ille sempre dicite que ille esseva le Filio del Homine? E non deberea le Filio del Homine venir cavalcante super le nubes del celo? Con grande poter e gloria? Si, certo! Sin dubita! Ille dunque ante toto debeva haber resurgite del mortos. »Le regno del morte non poteva retener le.» Ille retornarea, e ille retornarea tosto, multo tosto! Illes lo expectava con fide ardente, e alicunes lo expecta ancora hodie.

Pro le congregation paleochristian, justo iste credentia esseva »le central in le christianismo», le nucleo mesme. Con le tempore iste credentia ha naturalmente recipite un placia plus discrete; le theologia moderne e liberal non parla multo voluntarimente de illo, e pro le resto ni mesmo le ecclesia catholic lo face. On ha devenite como si pauco embarassate per illo.

Quando multe intelligentias forte e bon hodie dubita de un Jesus historic, il es principalmente proque le evangelios ha tentate identificar le con un figura mythic ben cognoscite, le Messia-Christo. On ha troppo negliger como pauco le evangelios ha succedite in isto. Pro qui pote leger, illes revela alte e clarmente un Messia fallite -- e un Messia fallite non es certemente un figura mythic, ma al contrario un phenomeno historic ben cognoscite in multe editiones.

E con isto nos pote lassar le evangelios, ben que illes certemente anque contine multe parve tractos que ha absolutemente le character de realitate historic. Inter illos es le nota del Evangelio de Marco que Jesus esseva considerate como folle per su matre e fratres -- un information que simplemente debe ir retro a un tradition real, proque naturalmente illo nunquam haberea entrate in un scripto edificante paleochristian alteremente. Il es un parve miraculo que illo ha essite permittite remaner! E on vermente non pote esser surprendite que Mattheo e Luca, in cuje presentation le matre de Jesus es consciente de haber parturite le Filio de Deo supernaturalmente, ha lassate iste nota ir al corbe de papiro. Nota anque le information del Evangelio de Luca re le multe feminas qui se habeva associate a Jesus e su sequentes e »les serviva con lor benes». Isto certemente non es mythologia, ma realitate drastic, vulgar e vivente.

Un impression drastic del proprie inconsequentia realistic del vita on anque recipe del Jesus qui ora predica le doctrina de devotion judaic tardive »ama vostre inimicos!» e ora, si tosto que ille deveni irate -- e illo eveni assatis facilemente -- coperi su opponentes con le insultos oriental le plus succulente e emitte maledictiones feroce super le citates e locas ubi ille o su agitatores es minus ben recipite.

Ma pro le resto, anque le parve judeo Schaul, le phariseo convertite, qui plus tarde se appellava Paulo, ha date testimonios indirecte, consequentemente non intentionate e pro isto tanto plus digne de fide, re un Jesus historic. Paulo narra in plure locos re su relationes con le ex-piscator Simon, alias Cefas, alias Sancte Petro, e alteres de illos qui habeva essite le plus proxime al grande defuncto. E proque Paulo parla re iste personas sin ulle sympathia o admiration, ma al contrario con mal celate jalousie de métier, e in lo que concerne Petro con disdigno non celate, il a pena ha ration de suspectar le authenticitate de iste passages, quantocunque on plus tarde falsificava in su nomine. Ille anque dice que ille un vice ha facite un visita de cortesia a un fratre de Jesus: »Jacobo, le fratre del Senior». Como iste Jacobo ha potite esser considerate como fratre de un persona qui nunquam ha existite, isto deveni un parve problema in se!

-- Ibi tu ha colpate le clavo super le capite, Marin! io diceva. Qui ha habite un fratre, ille certemente ha anque existite ipse. E Jesus habeva quatro. Le plus juvene se nominava Simon, e ille...

-- Si, ma como on sape que Paulo ha existite? se demandava le studente Kristensen.

-- On non lo sape naturalmente tanto certemente como si on le habeva cognoscite personalmente, diceva Marin. Ma on non ha trovate ration pro dubitar lo. Ille non da le minime impression de esser un figura mythic. Il ha pro le resto un portrait assatis vivide de ille in un vetere scripto paleochristian, »Le actos de Sancte Tecla»:

»Ille esseva curte e crasse con large spatulas; su supercilios nigre esseva unite super su naso aquilin acute; ille esseva con gambas curve e calve e plen del gratia del Senior.»

-- Excusa que io interrumpe ancora un vice, io diceva. Ma non volerea le seniores facer me le placer de mangiar un parve dinar con me deman dominica a septe horas postmeridie -- o a dece-novem horas, que conveni le melio?

Mi proposition esseva recipite con benevolentia. Le juvene Kristensen demandava como ille deberea esser vestite. Io proponeva uniforme de studente con spada al latere, ma ille non habeva un, e le question remaneva indecise.

Alora il deberea naturalmente anque esser damas. Io reguardava in le lavanderia Vasko de Gama e invitava Irma Jensen, e pro que illa non deberea sentir se troppo sol e sin defensa io anque mitteva le naso in le boteca de ovos Columbus e invitava su amica senioretta Oda Hansen. E postea io vadeva al Serpente de Mar pro trovar Kasper. Kasper me proponeva invitar anque su bon amico Blasius, comediante al Theatro Royal, e io lo faceva con placer -- le telephonava immediatemente. Blasius es un homine agradabile e un comediante excellente, qui vivemente me remembra le defuncte Parmenides al Theatro de Cleopatra in Alexandria. Qui sape pro le resto si non es ille?