Słownik geograficzny Królestwa Polskiego/Tom II/Domaniew
[ 111 ]Domaniew, 1.) wieś prywatna w powiecie błońskim, gm. Helenów, par. Żbików, na gran. pow. warszawskiego, nad rz. Rnówką, pół mili od Pruszkowa, st. kol. żel. warszawsko–wiedeńskiej. Wieś ta położona jest pośrodku pasma wzgórków piaszczystych, ciągnących się przeszło pół mili ponad łąkami od wsi kościelnej Żbikowa do wsi Płochocina. Na całym tym szeregu piaszczystych wyniosłości znajdywano rozmaitemi czasy szczątki popielnic starożytnych, wyroby krzemienne, czasem bronz lub monetę rzymską; szczątki te wszakże rozpraszane bywały, gdyż odkopywania przypadkowe przez nieświadomych ich wartości były wykonywane. Dopiero w latach 1877 i 1878 na wzgórku po za dworskiemi budowlami Domaniewa odkopane zostały cztery popielnice, z których pierwsza znaleziona w roku 1877, lubo bardzo uszkodzona, niemniej zajmująca prostotą kształtu, ofiarowana została do zbioru starożytności przy uniwersytecie krakowskim; trzy zaś inne, w prywatnym zbiorze w Warszawie przechowane, odkopane w r. 1878, odznaczają się piękniejszemi kształtami i z tego powodu jeszcze godne upamiętnienia, iż stanowią jakoby grób familijny. Największa mieściła w sobie tylko kości i popiół z piaskiem zmięszany, druga obok stojąca mniejsza, musiała być kobiecą, znalazły się w niej bowiem pomiędzy kośćmi i popiołem paciorki szklane a wewnątrz niej na wierzchu leżała trzecia maleńka popielniczka, odrębnego zarysu, bardzo ozdobnie wyrobiona, zawierająca kości i popioły dziecka. W roku 1880 w dalszym ciągu poszukiwań na linii urn dopiero co opisanych znaleziono wielką popielnicę, nakrytą kamieniem obłupanym, a przy niej drugą małą, wielkości filiżanki, otworem przyłożoną do boku urny większej; w odległości zaś trzech łokci naprost trzech wzmiankowanych czarę glinianą o czterech nóżkach prostego wyrobu. Czara jest kształtu odcinka kuli, głęboka na dwa cale a średnicę brzegu ma długą [ 112 ]na cali 7 i pół. Rozl. folwarczna wynosi 393 m. a mianowicie: grunta orne i ogrody m. 351, łąk m. 26, nieużytki i place m. 16. Płodozmian 12-polowy. Bud. drewn. 12. Nabyte w 1873 r. za rs. 30,200. Wieś D. osad 25, gruntu m. 262, mk. 248; w r. 1827 miała 14 dm., 101 mk.
2.) D., wś i folw., pow. kaliski, gm. Staw, par. Błaszki. W 1827 r. było tu 5 dm., 42 mk. Folw. D., z wsią Maciszewice i D., od Kalisza w. 27, od Błaszek w. 4, od Łodzi w. 112, od rzeki Warty w. 14. Rozl. folw. wynosi m. 394 a mianowicie: grunta orne i ogrody m. 335, ląk m. 23, pastw. m. 3, wody m. 2, nieużytki i place m. 14. Płodozmian 12-polowy. Bud. mur. 2, drewn. 7, pokłady marglu i gliny. Wieś Maciszewice osad 9, gruntu m. 24; wś Domaniew osad 13, gruntu m. 35.
3.) D., wś i folw., pow. łęczycki, gm. Dalików, par. Domaniew. Posiada kośc. par. drewn., erygowany wraz z par. 1500 r. przez Mikołaja Zalewskiego, murowany, w stylu gotyckim, 1843 r. odnowiony. W 1827 r. było tu 13 dm. i 123 mk., obecnie zaś liczą 19 dm. Par. D. dek. łęczyckiego 1340 dusz liczy. Folw. D. od Kalisza w. 70, od Łęczycy w. 20, od Gostkowa w. 5, od Łodzi w. 28, od rzeki Warty w. 21. Nabyty w r. 1878 za rs. 22,031. Rozl. folw. wynosi m. 379 a mianowicie: grunta orne i ogrody m. 275, łąk m. 48, pastw. m. 19, lasu m. 15, nieużytki i place m. 22. Bud. mur. 4, drewn. 8; wiatrak i obfite pokłady torfu. Wieś Domaniew, osad 19, gruntu m. 55.
4.) D., wś i folw., i Domaniewska-Wólka, wś, nad rz. Radomką, pow. radomski, gm. Przytyk, par. Wrzos. W 1827 r. było tu 16 dm. i 173 mk.; obecnie liczy D. 26 dm., 276 mk., 540 m. ziemi dworsk. i 530 m. włośc. D. wólka zaś, 19 dm., 87 mk. i 261 m. ziemi włośc. Dobra D., według danych Tow. Kredytowego Ziemskiego, składają się z folw. D., attynencyi Młyn nowy, Młyn stary, nomenklatur wieczysto-czynszowych Duży Bór, Jagodne i wsi D., Wólka Domaniewska i Młodnice. Rozległość folwarczna wynosi m. 610 a mianowicie: grunta orne i ogrody m 393, łąk m. 65, pastw. m. 93, nieużytki i place m. 59. Bud. drewn. 16; są dwa młyny wodne, pokłady kamienia wapiennego i torfu. Wieś D. osad 24, gruntu morgów 530. Wieś Wólka Domaniewska osad 11, gruntu m. 312; wś Młodnice osad 20, gruntu m. 252. W. G. i Br. Ch.
 
|
This work is in the public domain in the United States because it was first published outside the United States prior to January 1, 1929. Other jurisdictions have other rules. Also note that this work may not be in the public domain in the 9th Circuit if it was published after July 1, 1909, unless the author is known to have died in 1953 or earlier (more than 70 years ago).[1]
This work might not be in the public domain outside the United States and should not be transferred to a Wikisource language subdomain that excludes pre-1929 works copyrighted at home. Ten utwór został pierwszy raz opublikowany przed dniem 1 stycznia 1929 r., i z tego względu w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej znajduje się w domenie publicznej. Utwór ten nadal może być objęty autorskimi prawami majątkowymi w innych państwach, i dlatego nie zaleca się przenoszenia go do innych projektów językowych.
|