Ra bela anpezana
Ra bela anpezana.
Ci élo là che tanto schiza
inze e fora par stradon?
N’Anpezana! ra se stiza,
se curios no se mostron.
Cie na siesta! Ió son pizo
a i śì pede... ma par dì
che par esse el so noizo
darae meso el paradis.
R'à chi oce lustre, more,
i te bruja pì del sol...
ra se ciapa duto el cuore;
alabastro 'l é el so col!
'L é che' vis che duto cuanto
'l é na festa de color,
el naseto 'l é un incanto,
proprio degno del pitor.
Chi pomete éi mo biei?
de natura 'l é chel ros...
come 'l ebano i ciaei
e 'l é n'arpa ra so os.
Se i lavre ra daerśe
e ra mostra i so dentes,
oh! senz’outro ra descuerśe
duto cuanto un paradis.
Àra un estro? R’é na ruosa
ió ve 'l digo in verità;
chel che ciapa chera tosa
na fortuna ciaparà.
I n'é tante che domanda,
se par duta sta zitas,
chera toses d'ogni banda
z'é sta granda raritas.
Ió i respondo: no 'l pos crede,
ve 'l seguro senza fal,
che bel sango no se 'l vede
che in Anpezo pa ra val!...